რამდენიმე კვირაა ქართული საზოგადოება მოიცვა ქართველი კალათბურთელის ზაზა ფაჩულიას გულშემატკივრობამ. ყველაფერი სოციალურ ქსელებში დაიწყო, მაგრამ მოგვიანებით სახელმწიფო დონეზეც კი დავიწყეთ გულშემატკივრობა, სატელევიზიო კამპანია, მინისტრების მოწოდებები და მხარდაჭერები და სხვა მრავალი. მართლაც, დიდებული საქმეა ქართველმა კალათბურთელმა მიიღოს მონაწილეობა NBA-ის All Star-ში. ესაა კიდევ ერთი შანსი, "ჯორჯიელობა" ამერიკის შტატს კი არა, დამოუკიდებელ, თავისუფალ ქვეყანას უკავშირდებოდეს. ქართველი ამერიკელების თამაშში, თან სად - იქ სადაც მხოლოდ ვარსკვლავები თამაშობენ, ყველა ვარსკვლავი ერთად. მართალია, ეს შეჯიბრება მხოლოდ ამერიკის ნაციონალური საკალათბურთო ასოციაციის გუნდებს შორის ტარდება, მაგრამ მსოფლიოს საკალათბურთო ტურნირის მქონეს არცერთ ქვეყანას, არ აქვს პრეტენზია რომ მისი რომელიმე გუნდი, ქართული "აზოტის" დონის, იმსახურებს ამ შეჯიბრებაში მონაწილეობას. ამერიკული თამაშია კალათბურთი და არც ღირს ამაზე დავა.

      სამწუხაროდ კალათბურთში იმაზე ცუდად ვერკვევი, ვიდრე ბევრ სხვა რამეში, ამიტომ მომიწია მცირე ისტორიული ექსკურსი ჩამეტარებინა, საერთოდ რა არის ეს "All Star" და ა.შ. "All Star"-ის თამაში წარმოადგენს, ამერიკის ნაციონალური საკალათბურთო ასოციაციის დასავლეთ და აღმოსავლეთ კონფერენციების გუნდების სანახაობრივ შებირებას. ეს სანახაობა უმაღლეს საკალათბურთო ჩვენებათა რიგებში ერთიანდება და სულ სამი დღე გრძელდება (პარასკევი, შაბათი, კვირა). იმართება ყოველწლიურად. პირველად ეს მატჩი 1951 წლის 2 მარტს ჩატარდა და მას შემდეგ არ შეწყვეტილა ვარსკვლავების შერკინება. წესები მარტივია - მოთამაშეებს ირჩევენ გულშემატკივრები, ერთ მოთამაშეს ირჩევენ მწვრთნელები (ოღონდ, მწვრთნელს არ აქვს უფლება საკუთარი გუნდიდან დაასახელოს მოთამაშე). თუ არჩეული მოთამაშეებიდან, რომელიმე დაშავდება, მაშინ NBA კომისარი მას ჩაანაცვლებს. ასარჩევი კი მართლაც ბევრია, ძველი წლებისა არ ვიცი, მაგრამ წელს დაახლ. 440 კალათბურთელიდან საუკეთესო 30 უნდა ამოირჩეს.

      ერთ გამოგონილ ამბავს მოგიყვებით. ბავშვობაში ცეკვაზე დავდიოდი თბილისში, სუხიშვილების უმცროს თაობაში. კარგად ვცეკვავდი, ძალიან კარგად, ყოველშემთხვევაში ჩემი ახლობლები ასე ამბობდნენ. პროფესიონალი ქორეოგრაფები არ ვიცი როგორ შემაფასებდნენ, მაგრამ მამაჩემს და ჩემს საახლობლოს გადაწყვეტილი ჰქონდათ - მე საუკეთესო მოცეკვავე ვარ! არც ქორაოგრაფებისთვის უკითხავთ რამე, ამიტომ ყველა კონცერტსა თუ გასტროლზე, ცეკვებში სულ სოლოები მქონდა და ყველა ცეკვაში მე ვიყავი გამოჭიმული (ჩვენს მასწავლებელს სხვა გზა არ ჰქნონდა, ჩემს უკან დიდი გვარი იდგა). შესაძლოა, ამის გამო ჩემზე კარგი მოცეკვავეები სკამებიდან იყურებოდნენ, მაგრამ ეს არც მამაჩემს და არც ჩემს ახლობლებს არაფრად აინტერესებდათ - მთავარი იყო მათი შვილი, თბილისელ მოცეკვავეებთან ერთად სუხიშვილებში ცეკვავდა - ეს ჩემი ქალაქის პრესტიჟიც იყო და ჩემი ოჯახისაც. გამოგონილი ამბავია, მაგრამ მსგავსი ისტორიები ჩვენს ყოველდღიურობაში ხშირია.

      დავუბრუნდეთ კალათბურთს. როგორც უკვე ვთქვი, კალათბურთში ძალიან ცუდად ვერკვევი, ალბათ ამის გამოა რომ ზაზასადმი გულშემატკივრობა ჩემს ინტერნეტ აქტივობაში არ ასახულა, მაგრამ ვხედავ ჩემს მეგობრებს, რომელთა უმრავლესობაზეც ასევე დიდი ეჭვი მაქვს კალათბურთში ერკვეოდნენ, როგორ აქტიურად გულშემატკივრობენ ზაზას. მათ (გულშემატკივრებს) აქვთ პრეტენზია, რომ შეუძლიათ  440 კალათბურთელიდან ზაზა საუკეთესო 30 კალათბურთელთა შორის დაასახელონ. (ეს ცუდი დათვლებია, შესაძლოა პოზიციების მიხედვით არჩევას ითვალისწინებდეს NBA, ამიტომ ზაზას მოწინააღმდეგე 439 კალათბურთელი კი არა, გაცილებით ნაკლები იყოს და მხოლოდ მისი პოზიციის სხვა კალათბურთელებთან მოუწიოს ჭიდილი, ანდა კონფერენციების მიხედვით იყოს ასარჩევი და იმ კონფერენციებში მოხვედრილ კალათბურთელებთან მოუწიოს შეჯიბრება, აქ კი 440 შესაძლოა განახევრდეს და ა.შ. მოკლედ, ბევრი დაკვირვებაა საჭირო, რეალურად საიდან, რამდენი ადამიანიდან, რომელი კალათბურთელებიდან ვირჩევთ ზაზას საუკეთესოობას).

      მეორე ამბავია, რომ გულშემატკივართა უმრავლესობას ზაზა მაშინ გაახსენდა, როცა მათი ქვეყნის წარმოჩენის შანსი მიეცა. თორემ რატომღაც დარწმუნებული ვარ, ბევრმა მათგან არც კი იცოდა ზაზა რომელ გუნდ(ებ)ში თამაშობდა (შესაძლოა არც ახლა იცის), ან რა პოზიციაზე, ან რა მიღწევები ჰქონდა, ან საერთოდ NBA რა არის და კალათბურთში სულ მაღლები რატომ თამაშობენ. ეს კი ერთი პიროვნების საშუალებით გამორჩენის მცდელობაა, რომელსაც ასევე ვერ მოვიწონებ - კაცი თამაშობს, ცდილობს მსოფლიო საუკეთესო კალათბურთელთა სიაში მოხვდეს თავისი პროფესიონალიზმის წყალობით, შრომისმოყვარეობისა და მაღალი კლასის მეშვეობით და აღმოჩნდება, რომ იქ მხოლოდ იმიტომ მოხვდა, რომ ქართველია?! (პიროვნების ინტერესები არ უნდა ეწირებოდეს სახელმწიფო ინტერესებს)! და რადგან ქართველია, აღმოჩდა რომ 318 მლნ მოსახლეობიან ამერიკას ასარჩევი ჰყავს 440 კალათბურთელიდან საუკეთესონი (ეს დაახლოებით ერთი კალათბურთელის 724 ათას გულშემატკივრას ნიშნავს), როდესაც ერთი ზაზა ფაჩულიას უკან 4 მლნ გულშემატკივარი დგას?!

      მოკლედ, საქმე ასეა, ზაზა "ყველა ვარსკვლავში" ითამაშებს იმის გამო რომ პროფესიონალია, თუ იმის გამო რომ ქართველია?! საინტერესოა თავად ზაზას რა სურს! მე მისი მადლობები წავიკითხე ასეთი გულშემატკივრობისთვის და მადლიერება მხოლოდ მის ღირსებაზე მეტყველებს და არა სურვილზე. რა თქმა უნდა არაფერი მაქვს საპრეტენზიო იმ გულშემატკივრებთან, ვინც ნამდვილად ერკვევა კალათბურთში, ზაზას თამაშსა და ზოგადად NBA ჩემპიონატში, მათი გულშემატკივრობა აუცილებელიც კია და ვფიქრობ ALL Star-ის წესები გულშემატკივართა ჩართულობით კალათბურთელთა არჩევაზე, სწორედ ამ კატეგორიის ადამიანებისთვის იყო მოფიქრებული, მაგრამ საქართველოში რომ ასეთების რიცხვი ძალიან მცირეა, ამაზე კამათი არც ღირს.

      ასეთ დროს ყოველთვის მახსენდება დაუვიწყარი კადრი ჭაბუა ამირეჯიბის უკვდავი ნაწარმოების ეკრანიზაციიდან - პოლიხრონიონ! პოლიხრონიონ! პოლიხრონიონ!