ცა როცა მემღვრევა შავ ზღვასავით და როცა მეწყება განსაცდელი,როდესაც შენს გარდა აღარსაით,არასგზით აღარ მაქვს გასაქცევი,

ტკივილი ცოტახნით დამიამე,შენს ჭერად მიიღე ჩემი ჭერი,ძარღვებში სისხლივით დამიარე,თვალებში შუქივით შეიჭერი.

შემივსე საგულე ცარიელი და, ნიშნად ხელახლა დაბადების,სიმხნევე მაღირსე წამიერი,არა გთხოვ სიწმინდეს სამარემდის.

არა გთხოვ მეუღლის ერთგულებას,ირწმუნე სათქმელი განდობილი,მაღირსებ ოცნების შესრულებას?ცოტასიც დავრჩები…

რამდენჯერ გითქვამს, აღარ გიყვარვარო, შენ გინდა მთელი ცხოვრება ჯვარის წერის პირველ დღეს გავდეს ასე არაა ძვირფასო. თუ დამიჯერებ მე დღეს შენი ნაოჭები უფრო მიყვარს, ვიდრე შენი სახე ოცი წლის წინად..მაგრამ ცხოვრება ისე გვღლის, რომ ყოველთვის აღტაცებულ მიჯნურად ვეღარ გამოიყურები კაცი.. ”

/მზე შემოდგომისა/