ერთმა კონსტანტინეპოლელმა მღვდელმა ეშმაკის ცდუნებით სიძვით შესცოდა. რამდენიმე დღის შემდეგ სინანულში ჩავარდა და მოთქმა დაიწყო, რა მეშველება მე, სულისა და ხორცის წამბილწავს, რა უნდა ვიღონო უბადრუკმა, რომ ცოდვათა შენდობა მივიღოო. ადგა და წავიდა ულუმბოს მთაზე, ნახა იქ მოხუცი ბერი, აღიარა მის წინაშე ყველა ცოდვა და მეძაობის ამბავიც გაუმხილა. ბერმა უთხრა, შვილო, იმ საშინელი ცოდვის შემდეგ წირვის ჩატარება ხომ არ გაგიბედავსო. მან უპასუხა, ჰე, წმინდაო მამაო, გავკადნიერებულვარო. ბერმა მიუგო, მაშინ, იცოდე შვილო, მღვდელი, რომ ასეთ ცოდვებში ჩავარდება, მისი განკურნებისათვის მარტო ერთი გზა არსებობს, დიდი სინანულით უნდა მიეგებოს უფლის კაცთმოყვარებას. ამიერიდან აღარ გაბედო წირვა და სიწმინდის მსახურება, აღიკვეცე მონაზვნობის წესით და ჭეშმარიტად შეინანე. ჩვენი უფლის, იესუ ქრისტეს მადლის იმედი მაქვს, რომ შეგიწყალებს, როგორც ყოველ მონანულსო.

ეს რომ მოისმინა მღვდელმა, ფეხებში ჩაუვარდა ბერს და სთხოვა, რადგან ღმერთმა შენს ხელქვეშ მომიყვანა, წმ. მამაო, ნუ გამიშორებ მე ცოდვილსო. ბერმა მისი მხურვალე ცრემლები რომ ნახა, უთხრა, თუ შენ ასე გინდა, დაგტოვებ ჩემთან, რადგან უფალი ბრძანებს: „რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაძო გარე“ (იოანე 6.37).
რამდენიმე დღის შემდეგ აღკვეცა ბერმა ის მღვდელი წმ. მონაზვნობის წესისამებრ და დატოვა თავისთან. იგი მარხვით, ლოცვითა და სინანულით ევედრებოდა ღმერთს.

ბერს სენაკის ქვეშ სამოღვაწეო სამყოფელი ჰქონდა. ერთი წლის შემდეგ მღვდელი შეევედრა, რომ იქ დადგომის კურთხევა მიეცა მისთვის. ისიც დათანხმდა. მღვდელი წავიდა, მოიტანა ჯაჭვი, კისერზე მოიბა, ირგვლივ შემოიხვია, ჯაჭვის მეორე ბოლო კი კლდეს გამოაბა.

სამი დღე რომ გავიდა და ბერთან აღარ მივიდა, თვით ბერმა მიაკითხა, ნახა ასე ჯაჭვით შეკრული და უთხრა, შვილო, ეს რა გიქნიაო? მან მიუგო, ასეთი ტანჯვის ღირსი ვარ ჩემი ურჯულოებისათვის. ერთს გთხოვ, წმინდა მამაო, ორ-სამ დღეში ერთხელ მცირეოდენი საზრდო - პური და წყალი მომიტანონ ხოლმე და ღმერთი მიძღოდეს შენი წმინდა ლოცვითო.

ბერმა ვედრება შეუსრულა, მიჰქონდა პური და წყალი ყოველ ორ დღეში ერთხელ. ის ცრემლებით ალტობდა და ისე ჭამდა. ასეთ ღვაწლსა და სინანულში გაატარა სამი წელი. შემდეგ ბერს ღმერთმა ამცნო ანგელოსის პირით, შევიწყნარე მისი სინანული, მალე აღესრულება, შედი და გახსენიო.

შევიდა ბერი, რომ მისთვის ჯაჭვი მოეხსნა და უთხრა, მამაო, აღსასრული მოგიახლოვდაო. ის ევედრებოდა, რომ არ გაეხსნა და ჯაჭვით აღსრულებულიყო, მაგრამ ბერმა უთხრა, არა, შვილო, აღარ არის შენთვის საჭირო ამგვარი ტანჯვა, რადგან მღვდელი ხარ, გთხოვ ჩემთვისაც ილოცეო. მღვდელს ლოცვა ჯერ კიდევ არ ჰქონდა დამთავრებული, ისე მიაბარა თავისი განწმენდილი სული უფალს, რომელსაც „არა ნებავს სიკუდილი ცოდვილისა, არამედ მოქცევა და სინანული“, რადგან მისია დიდება უკუნითი უკუნისამდე.