ახლახან წავიკითხე შტეფან ცვაიგის – “მოუთმენლობა გულისა ” სადაც ნაწარმოების მთავარი გმირი 25 წლის კავალერისტი ტონი ჰომფილერი. ავსტრიელი ღარიბი მოხელის ექვსშვილიან ოჯახში აღზრდილი ვაჯი სულ პატარა მიაბარეს სამხედრო სასწავლებელში,რადგან ოჯახს უჭირდა შვილების რჩენა. იგი მსახურობდა უნგრეთის საზღვართან მდებარე პატარა საგარნიზონო ქალაქში,სადაც ყველა ერთმანეთს იცნობდა.ორიოდე თვის შემდეგ ნაცნობმა აფთიაქარმა რეკომენდაცია გაუწია და ჰომფმილერი მიიპატიჯეს მდიდარი მემამულის – კეკეშფალვას ოჯახში. ტონის ასეთი სიმდიდრე არასდროს ენახა. ცეკვების დაწყებისას მან მოვალედ ჩათვალა თავი გაეწვია საცეკვაოდ მემამულის ქალიშვილი ედიტი, რომელიც ოთახის კუთხეში მიმჯდარი იყო ხანდაზმულ ბანოვნებთან ერთად. ახალგაზრდა ოფიცრის მიპატიჯებაზე ქალიშვილს ისტერიული ქვითინი აუვარდა, რადგან ედიტი ინვალიდია..

ჩემი აზრით,შტეფან ცვაიგი არის ის მამაკაცი მწერალი,რომელიც უნაკლოდ ჩასწვდა ქალის ფსიქოლოგიას.ალბათ ზედმეტია იმაზე ლაპარაკი თუ რამდენად არაჩვეულებრივი ნაწარმოებები აქვს. ბევრს აღარ ვისაუბრებ დაა ☺

აი ჩემი ამონაწერები :

• ორნაირი თანაგრძნობა არსებობს: პირველი – სულმოკლე და სენტიმენტალური, რომელიც არსებითად სხვა არა არის რა, თუ არა მოუთმენლობა გულისა, ანუ ცდილობს, რაც შეიძლება მალე გათავისუფლდეს სხვისი უბედურებით გამოწვეული სიმძიმისგან. ეს თანაგრძნობა კი არა, სხვისი უბედურებისგან ინსტინქტური თავდაცვაა. მეორე – ჭეშმარიტი, არასენტიმენტალური, მაგრამ ქმედითი თანაგრძნობაა, რომელმაც იცის, რა უნდა და მზადაა ყველაფერს გაუძლოს, ვიდრე სასოება წაერთმეოდეს და მას შემდეგაც კი…

• ადამიანი მხოლოდ მტვრის ნამუსრევია და მის ნება-სურვილს ანგარიშს არავინ უწევს.

• ადამიანი მხოლოდ მაშინ ავლენს თავის შესაძლებლობებს , როდესაც თავს ლაღად გრძნობს .

• გაცლებით მნიშვნელოვანი და გონივრულია იყო მდიდარი , ვიდრე მდიდრად გთვლიდნენ.

• საკუთარი თავის გარდა, ადამიანი ყველაფერს შეიძლება გაექცეს .

• ადამიანებს,როგორც ცნობილია,თავის მოტყუება უყვართ ხოლმე მოახლოებული საფრთხის წინაშე.ქვეშეცნეულად გრძნობენ საშიშროებას და ცდილობენ იმით მოიცილონ თავიდან,რომ არარსებულად,არარეალურად აცხადებენ.

• ყოველთვის როდი შეიძლება ერთმანეთში ავურიოთ ის,რაც გვსურს და რაც სინამდვილეში არსებობს.

• ვისაც ბევრი უამბნია,მას ბევრსაც მოუთხრობენ.

• ხშირად სიმამაცე სხვა არა არის რა,თუ არა სისუსტე უკუღმა პირიდან.

• თუ ერთხელაც მასხარად აგიგდეს ამხანაგებმა,სამუდამოდ მასხარად რჩები.არა და არ დაივიწყებენ შენს მარცხს,შენდობას ნუ ელი.

• ვერანაირ დანაშაულს ვერ დაივიწებ , სანამ მის გამო სინდისი გქენჯნის.