ტკივილი

ქუჩაში ღამით დაქროდა ქარი,
მე ვიყავ ობლად მიუსაფარი,
ღამე არ იყო მშვიდი და წყნარი
ქუჩაში სევდამ იჩინა თავი,
მე ჩემი ლექსი ობლად მათოვდა.

ღამის სიბნელე ჩამოწოლილა,
და მე მაღელვებს მხოლოდ ორი რამ
რატომ მიყვება სწრაფად დრონი ქარს
ბავშვობა იწყება მხოლოდ ორიდან,
ეს შიშის გრძნობა დამთამაშობდა.

ქარივით სწრაფად დრო გადიოდა
ამ სიცრუეში გული მტკიოდა,
ჩემი ჩუმი ხმა შორს გაჰკიოდა
ღამეს სევდის სუნი ასდიოდა,
ჩემი ღიმილიც სევდამ წარხოცა.