თვალებს თაფლისფერს, თვალებს ცეცხლიანს

ამაყს ვით ჰერას, ზეცის დედოფალს

ვით ოლიმპოს მთას მკაცრს და სევდიანს

ვეტრფი მე ქვეყნად ერთ მშვენიერ ქალს.

მის შემოხედვად სიცოცხლე მიღირს,

ყველა ის ლექსი რაც მიწერია,

თუ ანგელოზი მშვენებად მითვლის

მისი თვალები აღმიწერია.

თუ ვერ გავექეც სატანის ბორკილს,

ვერ გავექეცი ქვესკნელში ტკივილს,

მწარე მომავალს ჩემადვე მომკლის,

მე მას ვაჩუქებ ჩემს ბოლო ღიმილს.

თვალებს თაფლისფერს, თვალებს უძიროს,

ამაყს, სევდიანს, საედემო ტბას

ვუძღვნიდი მთვარეს ღამეს უძილოს

ჩემი ლექსებით ვასხამდი ხოტბას.

ილო