მიძღვნა

მე ისე მინდა შენი დანახვა,
როგორც პატიმარს თავისუფლება.

მე ისე მინდა შენი დახატვა,
შენი სუნთქვა რომ იგრძნონ ფურცლებმა.

შენი სიცილი - ზარის ხმა ქარში
შენი თვალები - წმინდა სმარაგდი.
იცი, წუხელის გნახე სიზმარში
თითქოს მომღიმარს კოცნას გპარავდი.
და შენ გემოსა თეთრი სამოსი
თემბზე კი გქონდა სურნელი წვიმის,
მე გულში მქონდა ტკბილი ქაოსი
ვიწვოდი როგორც სანთელი იწვის.
შენ ხარ მიზეზი ჩემი რაობის!
შენ ხარ პრინცესა ცისფერ სიზმრების!
უშენო ცა მწამს უვარსკვლავობის,
სული სავანედ სევდის ფიქრების.
უშენღიმილოდ დღე მამარტვილებს,
უშენთვალებოდ თენდება გვიან,
მინდა სამყარო სადაც ყვავილებს
სულ ყველას შენი სახელი ჰქვია

მე ისე მინდა შენი დანახვა,
როგორც ზღვაოსანს დღე სურს მზიანი.

მე ისე მინდა შენი დახატვა,
თავი მგონია მოდილიანი.

• ილია ელიზბარაშვილის პოეზია •