Qwelly

შენ!!!

ან შენ! ან ის ! ან სხვა !
ახლა მხოლოდ შენ!
აღარც ის! აღარც სხვა!
იქნება დოღი! განა ცხენების ?!
ახლა სიტყვებს შეჰფერით რბოლა !
ვინ ხარ შენ ?! და ვინ ხარ შენ ჩემთვის ?!
მხოლოდ ერთი, ერთი გასროლა!
და პირდაპირი სიზუსტით შემშლის !
ჩამოიფოთლა ! შენს ბაგეებს დატყობია დაცვენა ფოთლის.
შავი თვალების ელვარებით ჩაქრება ღამეც
და მე დავრჩები ისევ შენთან,
და ვინღა მოთვლის
დღეს მერამდენედ მოვინდომე მენახე სადმე...
ან დამეხატე, ან მექარგე ან ლექსად მეთქვი
არ შემიძლია!
არ შემიძლია!
მეთქი .......
-მე ვთქვი
და
აქვე სარკმელს მივაშურე აჩრდილის ხვნეშით...
მაგრამ აქ არ ხარ...
ხე გაძარცული მიუყვება ხეივნის ლანდებს
შენ ყველაფერი ,
ყველა ნაკლი ხარ ჩემი...
და ამ ხესავით გაძარცული გოგონა დაგდევს...
ბაგეებს ვეტრფი...
და შენს მტევნებთან ჩამოშლილ თითებს...
და იმ წუთებსაც, შენს სივრცეში ბავშვივით რომ ვთრთი
და იმ თვალებსაც
უთქმელად რომ ყველაფერს მიგებს...
რატომ შემხედე ასე თამამად!
დუმილის ღრიალი ან რატომ გესმის!
რად გადაჭიმე სიმი კამარად
ჩემს სულს
აჩრდილებს
კლავიშებს....... ფეთქვის!
მუჭით ვაგროვებ ოთახში ჰაერს,
შენი ჩასუნთქვის შრიალი ყურთან
მიწისფერ თვალებს
შევაჩვევ ჩურჩულს
და ცრემლის ძალას ვნებდები ტუჩთან....
ჩამოიფოთლა....
ახლა მხოლოდ ზამთარი დარჩა
ჯერ კიდევ შორი...
ჩამოვიტოვებთ ჩვენს ნაკვალევს
სითეთრის ჰოლში
და
ათვლას დავიწყებ ისევ თავიდან
ისევ და მხოლოდ სიტვების დოღში!