ფუძის კერია ჩამიქრა, ქალო გამომყევ მთაზედა,
ობლაბუდებმა დაიპყრეს სახლი აჭარის თავზედა,
წინ ბალახს მე გაგითელავ,შენ კი მე მომყევ კვალზედა,
დილით ცვარ-ნამი მოგჭრის თვალს, ვით მარგალიტი ტანზედა...
ღამით დარდს შენსას ვისესხებ,არ მომაკითხო ვალზედა,
მზიან დარს მინდვრად გავიდეთ,ვიცეკვოთ განდაგანზედა;
ქალი სიწმინდით გაზარდე, მე კი ვიზრუნებ ვაჟზედა.
ფუძის კერია ჩამიქრა, ქალო გამომყევ მთაზედა.

ლუკა დუაძე