მიძღვნა...

მაკლიხარ შე პატარა,

გულმა ცას შეგადარა.

არ ვიცი ეგ ლოყები

ასე რამ შემაყვარა.

დილაა მეფიქრები,

ოცნებად მესტიქრები,

ღამეა მელანდები,

ლამაზად მესიზმრები.

შენ ჩემი ცისკარი ხარ

ქალღმერთად მისახიხარ,

შენით ვარ ბედნიერი,

და რომ ხარ მიხარიხარ.

ჩემი ხარ გაზაფხული

სამოთხე არ ნახული,

გამათბე, გამაცოცხლე

ბნელეთში დამარხული.

და როცა მენატრები

მიწას არ ვეკარები,

ზეცაში დავფრინავ და

ვარსკვლავებს ვეპარები.

და შენსკენ ხელებს ვიწვდი

ტკბილ ოცნებებით გიცდი

ამ წმინდა სიყვარულით

ცად ყველა ვარსკვლავს მივწვდი.

შეშლილ ქარს დამადარა

გრძნობამ, და ცად მატარა

ძალიან მენატრები

მიყვარხარ შე პატარა.

• ილია ელიზბარაშვილის პოეზია •