დაღლილი ნერვოზი თითებში ისვენებეს
თახთახებს ხელები მოჭმული ფრჩხილებით
და შუაღამისას შავ მესას იყენებს
სული, და ოთახი ივსება ჩრდილებით.

ნელ-ნელა იხსენებ წუხანდელ ნაბოდვარს,
გიჩნდება სურვილი ახიო შპალერი
აგინებ შენივე ნაქებარ ნახოტბარს,
რისხვისგან ფილტვებში მძმდება ჰაერი.

ეწევი, გახველებს და ისევ ეწევი,
დაღლილი უაზრო ფიქრებით იხშობი
ზიზღით ამ ცხოვრების პირთამდე ივსები
და მერე საკუთარ ზიზღშივე იხრჩობი.

გზარავს ეს სამყარო თავისი სიცივით,
მარადჟამს ცვლილებით და უმოძრაობით.
გრცხვენია ყოველ დღის გატეხილ ფიცივით
განიცდი სიცოცხლეს დაკარგულ რაობით.

გრძნობ უმოქმედობის წებოვან სისველეს
და გული გევსება რისხვით და მხილებით,
ნევროზი ნაწამებ სხეულში ისვენებს,
ღამე კი მოიწევს შავ-ბნელი ხილვებით.

ილია ელიზბარაშვილი