ბიბლიური მოტივების გამოყენება დღეს საკმაოდ გავრცელებული ხერხია, თუ ფილოლოგ გოგონას დავესესხებით, რომელმაც გუშინ ბორხესის „მარკოზის სახარება“ წარმოგვიდგინა კონფერენციაზე ისე, რომ დღეს მხოლოდ სათაური თუ მახსოვს, არა თუ რომელიმე სიტყვა მისი მოხსენებიდან. რა თქმა უნდა, მხოლოდ აწ უკვე ხსენებული ფილოლოგი გოგონა არ ფიქრობს ასე და ვნახეთ კიდეც ნარნიას ქრონიკებში - ევას ასულები და ადამის ძეები, რომლებიც წინასწარმეტყველების თანახმად გადაარჩენენ და მართავენ, „რომელიღაც“ სამყაროს. ამ ფილმში ყველაზე მეტად საინტერესო პერსონაჟი, ალბათ პატარა გოგონა ლუსია. რაც შეეხება მატრიცას, ყველაზე მნიშვნელოვან მომენტად გამოვყოფდი ნეოს რჩეულობის იდეას, ვინაიდან გვევლინება, როგორც სამყაროს გადამრჩენელი. რჩეულობა, თავდაპირველად, დაუჯერებლად მიაჩნია, თუმცა საჭიროა მხოლოდ ირწმუნო საკუთარი ძალის, შესაძლებლობების. ორივე ფილმში მხსენელებად, გადამრჩენლებად გამოჩეული პიროვნება/პიროვნებები გვევლინებიან. „მატრიცაში“ კიდევ ერთ მომენტს გამოვყოფდი: სამყაროს შემდგომი მოწყობის იდეას. ის თუ, როგორც იქმნება ადამიანი მომავალში, განსაკუთრებით „თავზარდამცემი“ აღმოჩნდა ჩემთვის და ძალიან სასიხარულოა, რომ ეს მხოლოდ ფილმია. ის თუ როგორი შეიძლება იყოს მომავალი სხვა წიგნებშიც გვხვდება, მაგალითად მოვიყვანდი სტივენ კინგის „მობილურს“, თუმცა აქ არანაირ ბიბლიურ პერსონაჟებზე არ არის საუბარი, მაინც საინტერესოა მომავლის იდეა თუ, რად შეიძლება იქცეს ადამიანი მომავალში(ბრბოს ნაწილად; თანამედროვე ტექნოლოგიებზე დამოკიდებულება,სპობს ყველაფერ ადამიანურს) და კიდევ ერთი წიგნი, რომელიც „შესაძლო“ მომავალს ეხება, ბრედბერის „451 ფარენჰაიტით“. აქ, ადამიანები შეადგენენ ერთ დიდ ბრბოს, რომლებმაც დაიჯერეს ის, რაც ყველას სჯეროდა და მთავარი გმირი მონტეგი ანტაგონისტად გვევლინება. ეს შეიძლება დავუკავშიროთ „განდეგილსა და ექვსთითას“. ისინიც გამოირჩევიან ბრბოდან. მასში ვხვდებით რელიგიურ ელემენტებს, მაგალითად: მესია, რჩეულობა (ექვსთითასთან კავშირი ღმერთებთან), მოციქული... ჩემთვის საინტერესო იყო განდგომილის პერსონაჟი. კითხვის დაწყებისას, ამ პერსონაჟის მსგავსი რეალური პიროვნებაც კი გამახსენდა,რომელიც თავისი იდეებით ცდილობს სამყაროს ფორმულირებას. ისევე, როგორც რეალურ ცხოვრებაში, არც ამ ნაწარმოებში არსებულ სამყაროში არ იღებს სოციუმი განსხვავებულს. ვფიქრობ, ყველაზე მნიშვნელოვანია ის, რომ ორივე პერსონაჟი წარმატებით უპირისპირდება ბრბოს და ავლენენ რჩეულთა ნიშნებს, რადგანაც სწორედ ისინი ხედავენ სინათლეს და მიისწრაფვიან მისკენ, ამ მხრივ მახსენდება „თოლია ჯონათან ლივინგსტონი“ და „იგი“.