აწმყოდან წაშლილს მომელანდე და წარსული შენზე საუბარს მიწყებს, გულის სიღრმეში მომენატრე და ახლა გრძნობები დუელში მიწვევს...

ჩამიქრა ცეცხლი და მე გულით დამაქვს ნაცარი. დამეპნა სიტყვა, როგორც პურის თითო მარცვალი. დავდივარ ტყეში დაბნეული, შორით გზა ვცანი. ეძიეთ, სულნო, დაპნეული სიტყვის მარცვალი.