როგორი გულსატკენია, როცა ნდობა და იმედი ჩვენთვის საკვარელი და პატივსაცემი ადამიანების მიმართ წამის მეათასედებში კრება (ამ დროს სული შეძრულია აი, ამ სასტიკი ფარისევლობით, ეს კი სხეულს გვინადგურებს, რადგან სულის ტკივილი ყოველთვის აისახება ჩვენს სხეულზე. მეოცნებეები (თითოეული ჩვენგანი რაღაც დოზით მაინც არის მეოცნებე) მთლად, რომ არ შევიშალოთ ამ აუტანელი იმედგაცრუებისაგან, გასასამართლებელი ფიქრები არ გვასვენებს. რეალობისთვის თვალის გასწორება მძიმეა. თუ ნებით არ…

ადამიანები იმ სითბოს ალბათ მხოლოდ 1-2 პროცენტს გამოვხატავთ, რისი რესურსიც გვაქვს. რაღაც ნაწილი გვეზარება, რაღაც ნაწილი გვერიდება, რაღაც ნაწილი გვრცხვენია, რაღაც ნაწილი გვავიწყდება, რაღაც ნაწილი გვინდა მაგრამ იმედგაცრუების გვეშინია საპირისპირო მხრიდან, რაღაც ნაწილი უბრალოდ არც ვიცით რომ გვაქვს და შეგვიძლია გავცეთ, რაღაც ნაწილი გარემო წესებისგან ითრგუნება, რაღაც ნაწილი ტეხავს, რაღაც ნაწილი სასაცილოა, რაღაც ნაწილი სიგიჟეა, რაღაც ნაწილი "გოიმობაა" და ა.შ. ბოლოს რჩება რაღაც 1-2 პროცენტი რომელსაც…