რა მოხდა, თუკი ვეღარ შევხვდებით.

ამქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, - 

მარადიული ის არის მხოლოდ 

და ასეთია ყოველთვის ბოლო

ნამდვილი გრძნობის, განცდის და ვნების,

და მეც ამ დიდი კანონის ნებით …

გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა,

გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს,

მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები

მაგრამ ვარ გხედავ, როგორც სიცივეს!

გარეთ კი წვიმითსველი აბრები

აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს,

მე აღარ მინდა,რომ სხვებს დაბრალდეს ჩემი სიჩუმე

და ხმაურს ვიწყებ....

გათავდა... აღარ ჩამოგეხსნები,

არ მახსოვს ვის რა ვუთხარი გუშინ

და ვაფათურებ სიცხიან ლექსებს

შენს თმებზე, მხრებზე, მუხლებზე... სულში...

ნარბენი კაცის…

ვიდრე ხარ... ვიდრე გათოვს და გაწვიმს,

არ წარიკვეთო არასდროს სასო, 

ხან ოცდაათი ვერცხლი ღირს კაცი,

ხან ოცდაათი - ერთ ვერცხლად ფასობს.

მაგრამ იმედი, ეს უფლის ჩიტი,

კვლავ ისეთია, როგორიც იყო,

კვლავ ჭრელი კაბა აცვია ჩითის

და თხილისხელა გულს ყველას გვიყოფს.



არ ჩაიქნიო არასდროს ხელი,

ვიდრე ხარ... ვიდრე ხედავ…

"ერთ რამეს ვინატრებდი მხოლოდ: ოდესღაც, საუკუნეთა მიღმა, ისევ ამ მიწაზე და ამ ცის ქვეშ, ვიღაცამ, სულერთია ვინ, ოღონდ ჩემი ვინაობისა და ხელობის მცოდნემ (შეიძლება დამფასებელმაც), ჩემს საფლავს ჩასძახოს: იძინე მშვიდად, ჯერ ისევ ვარსებობთ, ისევ ვიბრძვით, ისევ ხალხი გვქვიაო!" "
ოთარ ჭილაძე

გახსოვდეს ვისი გორისა ხარ!

და თუ არ გახსოვს,

თუ ვეღარ ამჩნევ მამის ნამყენს და დედის ნაქსოვს,

თუ დაგავიწყდა იმ ჩუქურთმის იმ ხატის ფასი,

თუ გააჩუქე წინაპრების პლოსტიც და ფლასიც

რიღასთვის იხვეჭ მოსაღვეწელს, რიღასთვის ზრუნავ,

ან ოქრო ვერცხლით ვისთვის ივსებ ბუდეს და ბუნაგს,

ან რატომ უქშევ შენს ვენახში ჩაფრენილ ჩიტებს ,

ანდა "სამოთხის გასაღები" და "სულის კლიტე"

რაღად გჭირდება !

ცეცხლს მიეცი წყალს გაატანე,

რომ ბედნიერი იყო მარად როგორც…