4 რამ შეუძლებელია დაიბრუნო: ქვა , რომელიც ღია ზღვაში ისროლე, სიტყვა რომელითაც გული ატკინე და მოუკალი, შესაძლებლობა რომელიც ხელიდან გაუშვი და დრო რომელიც ამოიწურა...

წყლიან სიბნელეში ერთდროულად

თვალი და ფოთოლი.

წარღვნის შიში, რომელიც ყველა

დროში ხელახლა იბადება.

გადარჩენილა სამყარო,

ნოეს თვალებში შეფრინდა მტრედი.

ციდან გადმოეშვა ცისარტყელა,

ფანჯრიდან ფარდა.

ურწყულ ადგილას უსახური არსება ვნახე,

ნადირის მსგავსი,

დედიშობილა,

ბოროტადქმნილი.

მიწაზე იჯდა.

ამოეგლიჯა მკერდიდან გული,

თავისი გული და სიამით თქვლეფდა.

გემრიელია მეგობარო ? - ვკითხე მე უმალ.

"მწარეა, მწარე!

მაინც მიზიდავს - მომიგო სწრაფად,

რადგან გულია, მწარე,…

პირში ვიგუბებ ზღვას,

თვალებში ხსოვნას.

სილუეტები ანარეკლებს ერწყმიან ბოლოს.

ღია ფანჯარა,

სადაც ქარი შემოყრის ხელებს,

სარკეში ვჩანვარ,

სარკის მიღმა სხვა სული ცხოვრობს.

დიდი ბრალდების საკუთარ თავზე
მიღებისა და აღიარების
უნარით მუდამ ღარიბია
ადამიანი
ვინემ სხვა ნიჭით...
შიშის დამთრგუნველს
და უდიადესს ზიარებულს
ერთხელ გამსჭვალავს
ეს უნარი...
და მაშინაც კი,
აღიარება ვერ მოხსნის
ცოდვას.