მე და შენ ღმერთო, ან მედა თქვენ, ან... (როგორც არი)
(გიო არაბული)

მე და შენ ღმერთო, ხმელეთზე რომ განავრცე წყალი,
მე და შენ ღმერთო, ბაგაში რომ მოდრიკე თავი,
მე და შენ ღმერთო, ბეჭებზე რომ შეიდგი ჯვარი,
მე და შენ ღმერთო, ან მედა თქვენ, ან.. (როგორც არი)

მე და შენ ღმერთო, ვიზრდებოდით შენში და ჩემში,
გვარწევდა დედა, - დედა ჩემი და შვილი შენი,
გვეძინა მშვიდად, ჩვენ მის ხელში - მას კი შენს ფრთებში,
ვიდგამდით ფეხს და ვტიტინებდით ბორძიკით ენის.

მივედით ბაღში და გვასწავლეს ათამდე დათვლა,
იქ შენზე არვის არაფერი არ უთქვამს ჩემთვის,
მერე სკოლაშიც შევედით და შეგვეტყო დაღლა,
იმ სკოლაშიც, რომ არვის უთქვამს სახელი ღმერთის.

მე და შენ ღმერთი, შეგვიყვარდა პირველად გოგო,
რომელიც შენი შვილი იყო და ჩემი სატრფო,
მერე ის გოგო დავკარგეთ და.. (არ მახსოვს როგორ)
მე დავიფიცე, რომ სიყვარულს მეტს აღარ დავთმობ.

გავიდა წლები..
და ერთხელაც ეშმაკი შემდგა
დაცემულ სულზე ფეხებით და..
(ვიყავი სუსტი..!)
და ამიტომაც გავიქეცი იმ ღამეს შენგან,
და ამიტომაც გითხარი, რომ შენ აღარ მსურდი!

მე და შენ ღმერთო - აღარ იყო ეს სამი სიტყვა,
მფარველი ჩემი, იმედი და სიმტკიცე ძვალთა,
მე მარტო დავრჩი და უშენოდ მრავალჯერ ითქვა -
გინება რჯულთა, დედათა და დათა და ძმათა..

ბევრჯერ დავკარგე სიყვარული, გავტეხე ფიცი,
ვიყავი მგელი, მე ვიყავი ძაღლიც და ვირთხაც,
"ჯვარს აცუ ეგე!" - ვიძახოდი შენზე და იცი
ეს ჩემზე უკეთ, მაგრამ მაინც მინდა, რომ გითხრა -

უშენოდ ღმერთო არ მიყვარდა მამა და დედა,
უშენოდ ღმერთო არც სამშობლო მტკიოდა ასე,
უშენოდ ღმერთო დავემსგავსე მოარულ ცხედარს,
უშენოდ ღმერთო მე ვიყავი სიკვდილით სავსე.

მოხვედი? - მოდი, მე ბავშვი ვარ, პატარა ისევ..
მე ჯერ ვერ ვწვდები სახელურს და შენ გახსენ კარი,
შემოდი გულში და ამ გულში დაცხოვრდი ქრისტევ!
რომ ერთად ვიყოთ საუკუნოდ! -
მე და შენ ღმერთო, ან მე და თქვენ, ან... (როგორც არი)

თორრნიკე ნაროზაული