მომენტები ცხოვრებაში უკვე ჩაცემენტებული დარდებიი.. განვლილი დღეებით თრობა და მაინც ფანჯრის მინას მზე ათბობს,... იცით ეს რაღააც ირიალურს ხდის რომ ეტრფი.. გიყვარს ესწრაფვი და უცეებ აღმოაჩენ როომ ტკივილიც კი გამქრალა .. მხოოლოდ სიცარიელე და ეს სიცარიელე გახრჩოობს იმდენია რომ გადმოოდის..

ფანჯრებს იქით კიი კვლავ გაზაფხული იყება.. გული მაბობს : "სურნელი.. წვიმა... იასამნები .. პეპლები.."

დამჭკნარ კანზე რომ დაიხედავ და მიხვდები როგოორ დაღლილან ტარებით... დაშასრული ღარები შემოგტირიან .. გული ამბობს.. "დაიღალნენ"

ისტერიაში გადაგდებული არსება კვლავ ტივტივებს .. აჰ ეს სევდიით დამხრჩვალია,, რომ არ გაძლევს სუნთქვის საშუალებააას.. ნანატრი მომენტები და მთვარის შუქს აყოლილი ღრიანცელი ,, გული რომ წივის გმინავს და რეალურად სახეზე მირტყმული სიყალბეეე..

ათასგვარი ნიღააბი .. მოშოორებაას ვერ კი შეძლებ არ შეეეცადოო მოგეწება და დამთავდა ..

მე კი სუუნთვქ უნდა ვისწავლო რომ გაფრენა შვძლო.. სამყაროს გავცდები .. ჩამოვჯდები რომელიმე ვარსკვლავზე და დაგიწყებთ ცქერას.. მე ხომ მტკივნეული ვარ და ვნახავ ტკივილს გარდაქმნილ ბედნიერებაში..

რა სასაცილოა მიხვეულ ქუჩის კუნჭულში ბიჭი როომ კოცნის გოოგოს...

მომენტები... მომენტები.. სევდაში დაკარგული უამრავი დრო მე კი გალონის ოლოოლო მახსენდება.. გაიიიმე.. გაიიღიიმე ოლოოლო...