ხელებს შორის შენი თვალები გამოვიმწყვდიე და მარცხენა მკლავის კუთხეში შენმა სახელმა დამბურძგლა.

მე როგორც, არც ისე დალაგებულ ინდივიდს მომაქვს შენთვის პატარა ყუთი, რომ შიგნით ჩაგტენო და მარტო ერთი ფანჯარა დაგიტოვო, ისიც, იმიტომ რო ზოგჯერ შენც ისე "დაგიბეროს" როგორც მე.

მე ეგოისტი ვარ და ყველაზე მეტად ჩემი თავი და ჩემს თავში მოსიარულე ადამიანები მიყვარს.

მე ერთი სამყარო მარგუნეს და ჩემს ათასს ვმალავ, რომ არ წამართვან.

მე ცივი ვარ ოღონდ იმდენად არა რომ გავყინო

მე თბილი ვარ, ოღონდ იმდენად არა რომ გავათბო.

მე ნელ-თბილი ვარ და რომ არ დასრულდეს ნელა ვათბობ.

მე ბუნდოვანი ვარ და ყოველთვის როცა მე საკუთარ თავს ვეძებ შენ მხედავ!

მე სახურავი ვარ და ყოველთვის როცა უნდა გაწვიმდეს შენ ყუთიდან ამომყავხარ და მერე ჩვენ სიმშრალეში ვსველდებით.

არ ვარ მთლად დალაგებული, უნდა ავდგე და თავიდან ავდგე.

უნდა წავიდე და დედაჩემის ჰორმონებს ვუსაყვედურო არაადეკვატურობისათვის...

მოდი, მოდი იმდენად ახლოს, რომ ერთად ვისუნთქოთ.

მოდი, აიღე სენტიმენტები და ფეხსაცმლის თასმა შემიკარი ერთი ჯადოსნური სიტყვით.

მოდი აიღე ჩემი ხელი ფეხქვეშ გასაგებად რომ ვიგრძნო შენი არსებობა...!