ბარათაშვილი ალბათ ასეთ ქუჩებში ინატრებდა რამდენიმე დღის ან კვირის გატარებას. ქუჩებში, რომელშიც ყველა ეტრფოდა - ცისა ფერს, ლურჯსა ფერსს, პირველად ქმნილსა ფერს და არ ამქვეყნიერს... მაგრამ, სამწუხაროდ, ამის საშუალება არ ჰქონია. სამაგიეროდ „ლურჯი მარგალიტის“ მოსახლეობას ესმის კარგად ქართველი კლასიკოსი, რომანტიკოსის. პატრიოტიზმს მრავალი პოსტი მივუძღვენით, მაგრამ ჩვენში მაინც ქუჩაში ყვირილი აღიქმება პატრიოტიზმად, ამ პატარა სოფლის მოსახლეობამ, მსოფლიოსთვის თავის გასაცნობად, საკუთარი ხელებით დაიწყო ბედნიერებით გაფერადება. ჩვენი დღევანდელი ხელოვანები - ტიაგო და ტანიას დუეტია, მათ შემოქმედებას სწორედ ასე იცნობენ - ისე კი, ტიაგო მარკესი და ტანია დე პასკალისი ჰქვიათ (Tiago Marques, Tania De Pascalis).

      მაროკოში, პატარა ქალაქში სახელად შეფჩაუენი (Chefchaouen) პოეტებისთვის საუკეთესო გარემოა შექმნილი სახელად „ლურჯი მარგალიტი“ (Blue Pearl), რომლის ფოტოგრაფიული წარმატება, სწორედ ტიაგოს და ტანიას პასუხისმგებლობაა.