წმიდა იაკობ განდეგილი V საუკუნეში მოღვაწეობდა სირიაში. იგი ადრეული ასაკიდანვე განერიდა ამსოფელს და ჯერ ღირსი ზევინის (ხს. 23 თებერვალს), შემდეგ კი - წმიდა მირონის (ხს. 14 თებერვალს) ხელმძღვანელობით დაეუფლა მოსაგრე ცხოვრების წესებს. ნეტარი იაკობი პატარა ქოხში განმარტოვდა თავისი მოძღვრის ლოცვა-კურთხევით, სადაც რამდენიმე წლის მანძილზე იღვაწა, შემდეგ კი უდაბურ და უნაყოფო მთაზე დასახლდა და ღია ცის ქვეშ დაიწყო ცხოვრება. განდეგილი მოთმინებით იტანდა ზაფხულის პაპანაქებას და ზამთრის სუსხს. ამ უჩვეულო ღვაწლს შემდგარი მოსაგრე გამუდმებით ლოცულობდა. მას საზრდელად მხოლოდ წყალში ჩამბალი ქერი ჰქონდა. წმიდა მამა ღია ცის ქვეშ ცხოვრებისას ატარებდა ბორკილებს, რომელიც ისეთი მოყვანილობის იყო, რომ მას აიძულებდა, გამუდმებით წელში მოხრილი ყოფილიყო. ამ ღვაწლში მყოფს ბოროტი სულები გააფთრებით ესხმოდნენ თავს, მაგრამ ნეტარი ღირსეულად იგერიებდა მათ შემოტევებს. უფალმა სნეულთა კურნების, არაწმიდა სულების განსხმისა და მკვდართა აღდგინების ნიჭი მიმადლა თავის სათნომყოფელს. წმიდა იაკობმა მთელს აღმოსავლეთში გაითქვა სახელი. მასთან მიდიოდნენ სულიერად და ხორციელად დასნეულებული ადამიანები დახმარების სათხოვნელად. განდეგილმა 457 წელს მიაბარა უფალს თავისი წმინდა სული.

◄ გუშინ | დღეს | ხვალ ►