დიდი ხანია მარტვილზე არაფერი დამიწერია, მაგრამ ახლა მომინდა რომ ვთქვა.. ბოღმით მევსება გული ამ ხალხს რომ ვუყურებ, ეს რა ხდება, ახალგაზრდები რაღაც ტკივილსს ვერ უძლებენ, რაღაც აწუხებთ და გამოსავალს თვითმკვლელობაში პოულობენ..ეს ნორმალურია?! როგორ არ ვიფიქრე, ფსიქოლოგიურად, მეგობრულად,საზოგადოებრივად, მაგრამ ვერ ვუგებ.. რატომ? ახლა იმ გრძნობისაც მრცხვენია, მათ ამბავს რომ ვიგებ და გული მწყდება..

    ეს განწყობა მხოლოდ ერთმა ფაქტმა შემიქმნა, ჩემი მეგობარი სიკვდილს ებრძვის, გადარჩენის ოდნავი შანსიც არ აქვს, მაგრამ მაინც იბრძვის. სხვა ვერაფერზე ვფიქრობ, ასეთი ძვირფასია სიცოცხლე და ზოგიერთები თავიანთი ხელით ისპობენ. არადა მას რომ შეეძლოს ყველაფერს დათმობდა, სიცოცხლის მხოლოდ ერთი დღის ან თვისთვის... 

    დაფიქრდით, სანამ თქვენს თავს რამეს დაუშავებთ, იმაზეც იფიქრეთ, იმას რასაც თქვენი ნებით კარგავთ და განსაცდელს ვერ უძლებთ, სხვები მთელი ძალებით ებღაუჭებიან!!

    ამ ბოლო დროს მარტვილში ისეთი ჩვეულებრივი გახდა ახალგაზრდების თვითმკვლელობა, არ შემეძლო არ მეთქვა.