მოსაოხი ხომ, ისიც ხოა, ბედადანთებულ, თუნდ სუსტად აღგზნებულ ტელევიზორს თუკი შესცქერი, და თან ამომწურავადაც შეჰყურებ, და თუ იმისი მეშვეობით რომელიმე განსაკუთრებულ არამზადასა თუ მთლად საბრალოს აიღებენ და გაჩვენებენ ან დროებით ან მაგრაგაბმულს, გააჩნია თუ, ნაძარცვიდან თუ ნაქურდალიდან თუ რამდენი ჰქონდა შავი დღისთვის გადადებული, ან, სულაც მისდღემჩი არ ჰქონია რაიმ ამგვარი, ბეჩავს. მაგრამ ზედმეტად იყო შესაძლოა ჩაცმული, ანდაც - ალაგ დაუკერებლებში, ორთავ გამოსადეგია ზოგიერთ საქმისთვის, ჯიბისთვისა თუ გეგმისათვის, თუმც არა - ა?, ა?, შევცდით, დაჭერების გეგმა ვიღასღა უნდა, ამაში კი ვართ აკადემიკოს-გენერლობისა არ იყოს, რაოდენობრივ და აღვირ ახსნილ-გადაპენტილები, მოკლედ, გადაგვდის თავზე პატიმრები და პატიმრობა ამთავისუფალ საქართველოში, ხოლო როცა, გასკვანჩულს-ვისმე თუ დაგათვალიერებინებენ, შეგაჭირვებულს, მის დანახვაზე, ცოტათი მაინც ხომ გეგონება რომ, მისგანაცაა, შენი ეს ყოფა, ამ არალეგალურ ქურდისა, და ავაზაკისაგან და ასე შემდეგ, რომ მისითაც კია შენი ესდღე, და, შენდღევანდელი, ასე პირშიმთქმელურად გაპარტახებული, და გაიფიქრებ შენ, ჯერჯერობით ეგრეთწოდებული წესიერი, რადგან ხანდახან ეგებ მართლაც პატიოსანი ხარ და თუმც ხანდისხან კიდე რაისამე მოპარვა მოგვინდება მაგრამ გვეშინია და, ამიტომ, შურია თუ რა, იმან ხომ მაინც რაღაც იგემა და, სხვისდამიც ბოღმა მოგდებია - ლეგალურ დიდკაც-პარპაშაზე, - იმეებსაც კი გვაჩვენებენ სხვადასხვა არხზე, ოღონდ ყოვლად უპოლიცმეისტერებოდ, - თან, ამ ჩვე-ჩვენში ცოტა არ იყოს ხან არქიდეფიციტურად და ხანკი ძაანადვილადაც და უბრალოდ იყენება მსხვილფეხოსანთა შესატყვისი მსხვილხაფანგები (მიშვება, დროებითი პასუხის მოუთხოვნელობა, მოფერება, სახალხოდ დაჯილდოება და სხვა), რაღაცა ჩვენთვის დაფარულში შეუთანხმებლობისათვის, თუ სულაც მოჩვენებით, მაგრამ ცხოვრებაში კი რომელს უფრო მონდომებულად მიესალმები, არალეგალურ ქურდ-ბაცაცასა თუ მსხვილადლეგალურ მიშვებულ შოვნა-მაესტროს, ამის გარკვევა და დადგენა შენზე იყოს, ხოლო ამ მცირე, კაკანათელი სკვინჩას დანახვაზე, აი იმ სხვებთან შედარებით ალბათ ეგება ბდღვნად რომ არა ღირდა, იმის დანახვაზე ნიშნისმოგებით გაიფიქრებ აი, ასე: „აჰაა, გაები, ჩიტო, მახეში?“.

წიგნის შესახებ იხილეთ აქ → ტომი პირველი!

• ტომი მეორე •