მესამე საუკუნეში, იკონიაში (ლიკაონია, მცირე აზია) ერთი დიდგვაროვანი ქვრივი, ქრისტიანი ქალი ივლიტა ცხოვრობდა. ქმარი ადრევე გარდაეცვალა და ერთადერთ შვილს - კვირიკეს უფლის მოშიშებით და ღმრთისმოსაობით ზრდიდა. როცა დიოკლეტიანემ ქრისტიანთა დევნა დაიწყო, ივლიტა თავის შვილთან ერთად ჯერ სელევკიაში, შემდეგ კი ტარსუნში (ტარსოსი) გაიქცა, სადაც დასამალად გლახათკა უბანში დასახლდა. მაგრამ მის შესახებ ინფორმაციამ მალე მმართველ ალექსანდრემდე მიაღწია და ივლიტა და მისი სამი წლის კვირიკე სამსჯავროზე დაიბარეს.

      ამბის გამოკითხვა ვინაობის გარკვევით უნდა დაწყებულიყო და ნეტარმა დედამ მიუგო - "მე ქრისტიანი ვარ! ეს სიტყვა მეტყველებს ჩემს ვინაობაზეც და კეთილშობილებაზეც - ჩემი სამშობლო კი ზეციური იერუსალიმია!". ამგვარი პასუხით კიდევ უფრო განრისხდა ალექსანდრე. ჩვილი გამოგლიჯა ხელებიდან და თავად ივლიტას ხარის ძარღვებით ცემა ბრძანა. ხედავდა რა დედის ტკივილს, ცრემლს და ვაებას, კვირიკე კიდევ უფრო ხმამაღლა ტიროდა და თან ამბობდა - "მე ქრისტიანი ვარ". ალექსანდრეს მოსწონდა ბავშვი, ცდილობდა მოფერებოდა, მაგრმა როცა მისგანაც ქრისტიანობის დაუფარავი განცხადება მოისმინა, წიხლი ჰკრა და კიბეზე დააგორა. 3 წლის კვირიკემ თავი რამდენჯერმე დაარტყა მარმარილოს იატაკს და სული განუტევა.

      ნეტარი დედა ყოველივე ამას საკუთარი თვალით ხედავდა და საშინელ ტანჯვას გრძნობდა, მაგრამ ამის მიუხედავად უფალს მადლობდა ამ გვარი მარტვილობისთვის. როცა ალექსანდრე საბოლოოდ დარწმუნდა რომ ხარის ძარღვებით ცემით ვერაფერს გახდებოდა, გადაწყვიტა რკინის წვერბასრი იარაღებით ჭრილობები მიეყენებინა ნეტარის სხეულისთის და იქ გამღვალი ფისი ჩაესხათ. თან შეაგონებდა:

  - "შეიბრალე თავი, ივლიტა, დაინდე შენი ყმაწვილქალობა და შესწირე მსხვერპლი ღვთაებებს!"

      მაგრამ ქრისტესთვის მარტვილთ როდის გაუყიდიათ თავიანთი უფალი.

  - "არ მოვუდრეკ ქედს უტყვ და უსმ კერპებს, მე მხოლოდ ჩემს უფალს, იესო ქრისტეს - მხოლოდშობილ ძე ღვთისას ვეთაყვანები! - პასუხობდა ნეტარი.

      მაშინ ალექსანდრემ მისი სიკვდილით დასჯა ბრძანა. ვიდრე განაჩენი აღსრულდებოდა ივლიტამ რომაული წესის თანახმად დრო ითხოვა. მუხლმოდრეკილმა ილოცა უფლის წინაშე და საკუთარი შვილის და თავისი სულები შეავედრა ყოველთა მეუფეს. ლოცვის შემდეგ ნეტარ ივლიტას თავი მოჰკვეთეს. მისი გვამი კვირიკეს ცხედართან ერთად ქალაქგარეთ დააგდეს მხეცებისა და ფრინველების საჯიჯგნად, მაგრამ ერთგულმა მხევლებმა მოახერხეს, რომ ღამით ფარულად დაეფლათ ისინი.

      როცა იმპერატორის ტახტრევანზე მოციქულთასწორი კონსტანტინე ავიდა, ნეტართა წმინდა გვამები გადაასვენეს ტაძარში. წმიდა კვირიკეს ხელის მტევანი ინახება საქართველოში.

◄ გუშინ | დღეს | ხვალ ►