გარეთ თავსხმა წვიმაა და ქარიშხალი ბობოქრობს. ჩემი პატარა სახლის გარშემო ღამე მძვინვარებს, ღრუბლები და ქარი გრიალით მოძრაობენ უსასრულობისკენ - ზამთრის ქარიშხალია!
ჩემს მაგიდასთან მოწითალო ლამპა ბჟუტავს. რა სიმყუდროვეა ჩემს პატარა ოთახში! ვდგები, რომ ღუმელში ტორფის რამდენიმე ნაჭერი დავამატო. ქარი საკვამურში უბერავს და ღუმლის კარიდან ნაპერწკლებს ყრის. უნებურად ორი წლის წინანდელი ღამეები მახსენდება, როდესაც ფლანდრიის წვიმა ჩვენს ბომბსაფრებში ჩამოდიოდა და ჭურვების ხმა ქარიშხლისას ახშობდა. მთელი ღამეები მიწაში, სანგრებში ვიყავით ჩაფლული, გულში სამშობლოზე ვოცნებობდით, ხელებში იარაღი და ხელყუმბარები გვქონდა ჩაბღუჯული. ზამთრის ღამის ქარიშხალი შიშს გვგვრიდა, შეძრწუნებისაგან სუნთქვა გვეკვროდა. ჩვენდა უნებურად ხატოვნად წარმოგვიდგებოდა აზრები სიკვდილის შესახებ. ეს საშინელი იდუმალი გრძნობა, რომელიც ვეფხვის კლანჭებით, კატასავით ფეხაკრეფით გვეპარებოდა, ნერვებს გვაწყვეტდა - საშინელი შიში ომის წინაშე!
მოგონებებში ჩაძირულს ზურგში მსუბუქი სიგრილე მივლის. თითქმის ნაზად ვუსვამ ხელს ძველ, გაცვეთილ, სხვადასხვაფრად მოხატულ ფოლადის ჩაფხუტს, რომელიც წიგნების თაროს ამძიმებს.
თანდათან მახსენდება ერთი წლის წინანდელი ქარიშხლიანი ღამეები...
თეთრი საწოლები ნათელ დარბაზებში, გვერდიგვერდ ჩამწკრივებული საწოლები, თაბაშირი, გორგოლაჭებიანი საკაცეები, ბინტები, თეთრი ფიგურები, რომლებიც აქეთ-იქით მიიჩქარიან. ლაზარეთი. მუდმივი ყრუ ტკივილი მუხლში, მკლავსა ან თავში, ნაოპერაციები ჭრილობების გაუთავებელი პულსაცია და ფეთქვა. ოჰ, ტანჯვაში გატარებული უძილო ღამეები, სიბნელეში რომ არ მთავრდებიან, ტვინის მბურღავი ბობოქარი ბრძოლა, ტკივილები, ტკივილები, ტკივილები, რამდენ ხანს გრძელდებოდა? ლოდინი, რომ ტანჯვა შეგიმსუბუქდებოდა, დროდადრო ტკივილისგან მოულოდნელი წამოყვირება და ზარის მკვეთრი ხმა... ზამთრის ქარიშხალი ტკივილებით სავსე შენობის გარშემო წუოდა და დარაბებსა და ფანჯრებს აწყდებოდა...
ახლა ჩემს საყვარელ, წყნარ სტეპში ვარ. რამდენიმე თვეა, სოფლის სკოლის მასწავლებელი ვარ. თავიდან ვფიქრობდი, რომ აქ ვერ ვიცხოვრებდი, ქალაქისა და ხმაურისგან ასე შორს, თეატრების, კონცერტებისა და კოლეგების გარეშე. მეგონა, სულიერად დავიმშეოდი და ჩემი პროფესია ვერ შემივსებდა ცხოვრებას. უკვე შიშით ვფიქრობდი ზამთრის გრძელ საღამოებზე დაცარიელებულ სოფელში.
რა სხვაგვარად მოხდა ყველაფერი! უკვე მიყვარს ასეთი ჩუმი მარტოობა სტეპში! აქ ყველაფერი უფრო სიღრმისეული და ლამაზია, ვიდრე ქალაქში. აზრები უწინდელივით სწრაფად აღარ მომდის თავში, ისინი ჩქარი ნაბიჯებით აღარ მესხმიან თავს. პირიქით, აზრები მშვიდად და ჩუმად მოაბიჯებენ, მიღიმიან და მესალმებიან. ვხედავ, რომ ეს ჩემი აზრები მოემართებიან ჩემკენ. რა კარგია ეს ყველაფერი! საკუთარ თავს ყურს ვუგდებ და სულიერ ზრდას ვგრძნობ. კვლავ სიამოვნებით ვეკიდები პატარ-პატარა საქმეებს, რომლებსაც ადრე ამპარტავნულად ვარიდებდი თავს. აქ იმას ვპოულობ, რისკენაც ადრე ამაოდ მივილტვოდი - ღმერთთან ჰარმონიას!
აქ, მარტოობაში ისევ შემიძლია დავფიქრდე საკუთარ თავზე. ყველაფერი ხომ თავისებურად ლამაზია... ადრე ჩემთვის სამუშაო, განსაკუთრებით კი, საკირკიტო სამუშაო ტანჯვას წარმოადგენდა. ახლა ვგრძნობ, რომ მუშაობა შეიძლება დღესასწაული იყოს.
ჯერ კი მენატრება ხალხი და მჩქეფარე ცხოვრება, მსურს ჭაღებით გაჩახჩახებულ დარბაზებში ჯდომა, სისხლში გამჯდარი მსუბუქი საცეკვაო მუსიკის მოსმენა, მაგრამ როდესაც ჩემი კლასის წინ ვდგავარ და ამ, ჩემკენ მოპყრობილ, ჩემდამი რწმენით სავსე, მიმნდობ სახეებს ვუყურებ, ყველაფერი მავიწყდება და თავი მთესველი მგონია, რომელიც თავის თესლს სერიოზულად და აუჩქარებლად აბნევს ნიადაგში. ცხოვრების მთესველი! ლამაზი სახელია მასწავლებლისათვის!
ახლა ჩემი აზრები ისევ ჩემს სახლს უკავშირდება. წვიმის მონოტონური წკაპაწკუპი ისმის. გარედან შიგადაშიგ ძაღლის ყეფის ხმა აღწევს, ვიღაც მძიმე ნაბიჯებით მოდის, ეს ხმაც მალევე მიჩუმდება. ჩემი ძაღლი ჩემს ფეხებთან ღრენას იწყებს, შემდეგ წამოიყეფებს, წამოიმართება და თავს მაგიდის კიდეზე ჩამოდებს, ლამპაში იყურება, შემდეგ მუხლებზე მადებს თავს და ერთგული თვალებით შემომცქერის. ვეფერები.
ჩემ წინ ყავისფერი რვეულები დევს - ბევრი რვეული. ისინი წითელ მელანს ელოდებიან, რომელსაც გააფრთებული ბრძოლა მოუწევს ურჩ შეცდომებთან. როდესაც რვეულების დასტას ვუყურებ, სათუთი გრძნობა მიპყრობს. ამ რვეულების, ამ დამახასიათებელი შეცდომების, ამ მოუქნელი ასოების ცქერისას თვალწინ ურჩი ბიჭუნას, მორცხვი გოგონას სახეები წარმომიდგება, იმ პატარა საყვარელი ადამიანებისა, რომლებიც დილაობით გაოცებული, დიდი თვალებით მიყურებენ და საოცრად სჯერათ ჩემი. ერთი ღიმილი, ჩემი ტკბილი სიტყვა, თბილი შეხედვა მთელ დღეს ულამაზებს მათ.როდესაც ამაზე ვფიქრობ, ძალიან მენატრება ბავშვობა. ყურში ჩუმად ჩამესმის ბრამსის სიმღერის საუცხოო სევდიანი ფრაზა და ჰაეროვანი აკომპანემენტი:
„ეჰ, ნეტავ ვიცოდე უკან დასაბრუნებელი გზა,
გზა ბავშვური სამყაროსკენ...“
ჩაფიქრებული ვფურცლავ რვეულებს.
მათი თვალიერებისას ცოტათი მეღიმება.
აი, ექვსი წლის გრაველი! "ით"-ს "ტ"-თი წერს, სამაგიეროდ, სწორად წერს სიტყვას "ცხენი". ის ცხენების მოყვარულია, მთელ დღეებს საჯინიბოებსა და მდელოებზე ატარებს და სოფლის ყველა ცხენის დეტალური აღწერა შეუძლია. ზუსტად იცის მათი ყველა ლაქა, ყოველი თეთრი ნიშანი. იცის, როდის აკრავენ ცხენებს ნალებს, და რა შეუძლია თითოეულ მათგანს.
აი, პატარა როზა, რომელიც თოჯინასავით ეხება ხოლმე დაფას. ყოველთვის, როცა ამბობს სიტყვას "თოჯინა," ღრმად ისუნთქავს ჰაერს და თვალები უბრწყინდება. ჰო, ჩემო გოგონა, შენს თვალებში ჯერ კიდევ თოჯინების მთელი სამყაროა. როდესაც ასეთი გაბრწყინებული მიყურებ, ჩემს სულში ისევ იღვიძებს რაღაც, წყვდიადში გამქრალი, დიდი ხნის წინ მივიწყებული; ჩუმად ჟღერს რაღაც ძველი, გარდასული, დაკარგული; ახალგაზრდობის, ბედნიერი ახალგაზრდობის ზარები რეკავენ ისევ. მახსენდება ყაჩაღობანა და თევზის ჭერა, ჩიკორი და ხეებზე ძრომიალი. მაშინ კი ვხვდები, რომ თოჯინაზე საუბრის შემდეგ შეიძლება, ცოტა ხანი უყურადღებოდ იჯდე და ვეღარაფერს აღიქვამდე, რაც შენ გარშემო ხდება.
იქ კი პატარა მენგერია, რომელსაც ყველაზე დიდი ბუტერბროდები და კარნახში ყველაზე უხეში შეცდომები აქვს. მის თემების რვეულს, რა თქმა უნდა, ისევ ბეჭედი აქვს დასმული - ცხიმის ლაქები.
აი, პატარა რუპენი, ყოველთვის მორცხვად რომ მიყურებდა და როცა რამეს შევეკითხებოდი, მაშინვე ტირილს იწყებდა. ახლა ნორჩი ვარდივით ყვავის. მისი მეოცნებე სული ჭუპრიდან გამომძვრალ პეპელასავით ვითარდება. ახლა თავისი წკრიალა ხმით მხიარულად ამბობს სხვა ბავშვებთან ერთად, რომ: 1-ს რომ 1 მივუმატოთ - 2-ია, 2-ს რომ 1 - 3, 3-ს რომ 1 - 4 და ა.შ. ან როდესაც სახუმარო სიმღერას "რა" ვმღერით, რომ ჩვენს მდელოზე რაღაც დადის, ბაყაყებს - ყლაპ, ყლუპ, ყლაპ - იჭერს, წითელი მაღალი წინდები და შავ-თეთრი ქვედაკაბა აცვია.
ჰო, შემდეგ მზერას მაგიდას ვაპყრობ. იქ ქალაქიდან ჩამოსული ჟურნალები აწყვია. წიგნები - წითელი, ყვითელი, მწვანე წიგნები, ლექსები, რომანები, რაც ჩაგაფიქრებს.
გარეთ წვიმა ხმაურობს...
ქარიშხალი ბობოქრობს...
ჩემს საყვარელ ოთახში კი სიჩუმე და სიმშვიდეა.
ფიქრებში ვიძირები.
ადრე მჯეროდა, რომ ცხოვრება წარმოუდგენლად, შეუძლებლად, უზომოდ დიდი უნდა ყოფილიყო, ახლა კი ვხედავ - სულ ცოტაა საჭირო იმისათვის, რომ ადამიანის ცხოვრება სიხარულით აღსავსე, მშვიდი და სასარგებლო გახადო. იმაზე მეტიც კი არა, რა ფართობსაც ჩემი ლამპის შუქი ანათებს.
ვაგრძელებ ოცნებას, ბავშვებზე, სამშობლოზე, ერთგულებაზე, ვიდრე კარი გაიღება და ორჯერ უშედეგო დაკაკუნების შემდეგ ჩემი ძვირფასი მზარეული, შომაკერების დედა, ვახშმით ხელში შემოვა და ისევ რეალობაში დამაბრუნებს.
ერიხ მარია რემარკი
ტეგები: Qwelly, მასწავლებელი, მოთხრობები, ნოველები, ომი, რემარკი
Welcome to
Qwelly
გამოაქვეყნა EFTcheat_მ.
თარიღი: აპრილი 26, 2025.
საათი: 2:30pm
0 კომენტარი
0 მოწონება
In the present earth, history checks are getting to be a regular part of the selecting method, tenant screening, and in some cases volunteer variety. From verifying work historical past to examining felony information, qualifications check providers give vital insights into somebody's heritage. In the following paragraphs, we’ll include the kinds of track record checks, how they perform, and why They are really critical for each companies and people.
What exactly…
გამოაქვეყნა ლაშა_მ.
თარიღი: აპრილი 22, 2025.
საათი: 11:23pm
0 კომენტარი
2 მოწონება
თვალებს ძლივს ახელდა დასაძინებლად რომ წავედით, მაგრამ მაინც მოვახერხეთ ძილისწინა საუბრები. ამჯერად, თემა ნათესავები და ნათესაური კავშირები იყო და ცოტა ვერ მიხვდა რა სხვაობა შვილიშვილსა და შვილთაშვილს შორის. ის კი გაიგო, რომ პირველი - მესამე თაობას ნიშნავდა, ხოლო მეორე - მეოთხეს, მაგრამ თვითონ ეს სიტყვები - შვილი-შვილი და შვილთა-შვილი რატომ…
გამოაქვეყნა ლაშა_მ.
თარიღი: აპრილი 20, 2025.
საათი: 2:00am
0 კომენტარი
2 მოწონება
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტის, ილია II-ის სააღდგომო ეპისტოლე
საქართველოს წმინდა მართლმადიდებელი ეკლესიის წევრთ, მკვიდრთ ივერიისა და ჩვენი ქვეყნის საზღვრებს გარეთ მცხოვრებ თანამემამულეთ:
ქრისტე აღდგა!
აღდგეს ღმერთი, მიმოიფანტონ…
გამოაქვეყნა EFTcheat_მ.
თარიღი: აპრილი 9, 2025.
საათი: 5:30am
0 კომენტარი
0 მოწონება
The 12 months 2025 has brought a wave of innovation and creativeness to Bangla natok, redefining the storytelling landscape for audiences worldwide. With refreshing narratives, groundbreaking themes, and Outstanding performances, The brand new natoks of 2025 continue to elevate the art of Bengali drama.
What to anticipate from New Natoks in 2025
Daring Narratives: The most up-to-date natoks are exploring uncharted territories, delving into social…
© 2025 George.
•