ქრისტეს შობიდან დაახლოებით 305 წელს, როდესაც იმპერატორი დიოკლეტიანე ქრისტიანებს სასტიკად დევნიდა, წმიდა იანუარი შეიპყრეს და მიჰგვარეს კამპანიის (შუა იტალია) მმართველ ტიმოთეს. მტკიცე აღმსარებლობისათვის წმიდა ეპისკოპოსი გახურებულ ღუმელში ჩააგდეს, მაგრამ ღვთის შეწევნით, ბაბილონელ ყრმათა მსგავსად, უვნებლად გამოვიდა ცეცხლიდან. ამის შემდეგ წმიდა მოწამე შეკრეს და სასტიკად ცემეს.

     ეპისკოპოსის წამებას მრავალი ადამიანი ესწრებოდა, მათ შორის იყვნენ წმიდა დიაკონი ფავსტო და წმიდა დოსითეოზ მკითხველი, რომლებიც, ეპისკოპოსის ტანჯვის შემყურენი, გულისტკივილს ვერ მალავდნენ და ტიროდნენ. წარმართები ყოველივე ამის შემხედვარე ადვილად მიხვდნენ, რომ ისინიც ქრისტიანები იყვნენ და მღვდელმოწამე იანუართან ერთად ქალაქ პუტეოლას ციხეში ჩაყარეს. ციხეში მათ დახვდნენ ასევე ქრისტიანობისთვის დევნილნი წმიდა დიაკონნი: სოსიოს და პროკული და ერისკაცები: წმიდა ევტიქი და აკუტიონი.

     ციხეში მყოფი ყველა ქრისტიანი მეორე დღესვე ცირკში წაიყვანეს,რათა მხეცებს დაეგლიჯათ ისინიდა, მაგრამ მოხდა სასწაული, ნადირებმა მათ პირი არ დააკარეს. ტიმოთემ განაცხადა, რომ ეს სასწაული ქრისტიანთა ჯადოქრობით აღესრულებოდა. მკრეხელს საშინელი ღვთის რისხვა დაატყდა თავს, იგი მოულოდნელად დაბრმავდა და სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილი ითხოვდა დახმარებას. მღვდელმოწამე იანუარმა ილოცა ტიმოთეს განკურნებისთვის და მას თვალები აეხილა, თუმცა სულიერად მაინც ბრმად დარჩა. იგი კვლავ გამძვინვარებული აბრალებდა ქრისტეს აღმსარებლებს ჯადოქრობას.

     მმართველის ბრძანებით ეპისკოპოსი იანუარი, დიაკონნი: ფავსტო, პროკული და სოსიოს, დოსითეოზ მკითხველი, ევტიქი და აკუტიონი ქალაქგარეთ გაიყვანეს და თავი მოჰკვეთეს.

◄ გუშინ | დღეს | ხვალ ►