„ამისთვის დაუტეოს კაცმან მამაი თვისი და დედაი თვისი და შეეყოს ცოლსა თვისსა და იყვნენ ორნივე ერთ ხორც. საიდუმლო ესე დიდ არს, ხოლო მე ვიტყვი ქრისტესთვის და ეკლესიისა“ (ეფ. 5,31-32).

-------------------------------------------------------

ყველაფერი კი იმით დაიწყო რომ ეს ვაჟბატონი არ მაძლევდა გადაღების ნებას.

ერთი შეხედეთ როგორ მიყურებს "ზემოდანა"... სულ ღიმილ-ღიმით მეუბნებოდა გადი აქედანაო... :(

 მერე როგორც იქნა დავეხსენ კლანჭებიდან და ამერიკულად გაღიმებული საცოლ-საქმრე გადავიღე!

 ტაძრის კარებამდე მოყვანილი ცოლი, უცბად სადღაც გაქრა და დაღონდა ჩვენი გიორგი...

მერე "ტაში-ბიჭო გიორგუნაო, არ გაუშვა მა ბოშუნაო" და ამანაც ჩაკიდა ხელი და შეარბენინა სვეტიცხველში... 

ახლა კი ეუბნება ნელა ჩამოდიო, მაგრამ გულს სულ "დროზე, დროზე, დროზე, დროზე, დროზე, დროზე, დროზე" გაუდის...

ახლა შეიძლება თემატიკისგან გადახვევად ჩამითვალოთ, მაგრამ ისეთ ისტორიულ ფაქტს წავაწყდი, რომ არ განვაცხადო არ შემიძლია.

როგორ ეტყობათ, რომ ახალი დროების წყვილია - ქმარი ლაპარაკობს, ცოლი უსმენს!

მერე სინაზე და სიტურფე!

ყურადღებით უსმენდნენ მამაოს თითოეულ სიტყვას...
(P.S. და ბიჭების არეულ გალობასაც)

ნელ-ნელა მხიარულებისკენ მიდიოდნენ...

ჯერ იყო და ღვინო დააგემოვნეს...

"თქვენი ჭირიმე თქვენია, ჯამს წვეთიც არ შერჩენია..."

მერე, არ ვიცი მამაომ რა მოუყვა, მაგრამ გულიანად კი ახარხარა უღელს შეჭიდებულნი...

ახლა წრეზე სიარული მოინდომეს...

თან გალობის ფონზე:

"ესაია მხიარულ იყაააავნ... ♪♫♫♫♫♪"

მერე უფალს საკუთარი სიყვარული, ოჯახი, მომავალი შეავედრეს...

და ცხოვრობდნენ დიდხანს და ბერდნიერად. ამინ!!!

გაგიმარჯოოოთ, გადღეგრძელოოოთ...

პური ღვინო დაგიძველოოოთ...

ცხრა უღელი ხარი მოგცეთ, გუთნეული გაგიგრძელოთ...

შვიდი შვილი ვაჟი მოგცეთ, თმები თეთრად დაგეფეროთ...

გაგიმარჯოოთ, გადღეგრძელოოთ! 

მრავალჟამიერ!