ცალად მარტო დარჩენილს,

მწუხრის მანდილი მეფარებოდა.

მე მარტოობა,როგორც აცრდილი

დაბურულ ტყესავით მესახებოდა.

საოცარია ეს ცრუ სოფელი,

დამტანჯველი და დაუნდობელი.

მე სიყვარულსჰი უმართებელი

დავიარები მარტოდ დარჩენილი.

მე აღარ მჯერა აწ სიყვარულის,

ბორკილებია გზა აბნეულთვის.

ტანჯული გული მუდამ ძგერს შენთვის,

ეს ცდუნებაა ბრმა სიყვარულის...

მე ისევ ვივლი უსასრულოდ,

ჩემი ბედია წუხილი,მწველი.

ჩემი ოცნება გაჰქრა უკვალოდ,

ჩემი სიტყვები არაფრისმთქმელი.

გავა წლები,წავა შორეულს,

მე მთლად დავრჩები ოცნებებს შორის.

მაგრამ ეს გული ჯვარდასმული 

შენთვის იფეთქავს, იფეთქავს რომდის.

ს.მ.