გარეთ წვიმს,ნისლია, ჩუმად სცრის.

ფანჯარასთან მდუმარედ,

ბინდისფერ ქვეყანას,

გასცქერის სულიერება.

თითქოს იფანტება ნისლი,

თითქოს ვიგაც მღერის.

თითქოს ვიგაცა რაგაცას ელის.

არ ცხრება ქარი, ზოგზჯერ წყნარიც,

ზოგჯერ აბობოქრებული,

ზოგჯერ კი მხდალი.

ჩემი პიქრივით ნაზი.

სადღაც ჩიტი გალობს,

ღმერთი თითქოს მწყალობს,

ისევ წვიმა, ისევ ქარი,

ისევ გელი ფიქრით მთვრალი.

ს.მ.