ცისფერ ბურუსში გახვეული

მოსჩანს მტკვარი.

მე მინდა რომ შენი ცქერით,

ვიყო მთვრალი.

მე მინდა რომ მეგობრები ,

ვიყოთმარად.

და ეს ხიდი,არ ჩაგვიტყდეს,

იდგეს მყარად.

მეგობარო,

ჩვენი გრძნობით,

ვიყოთ მხდალნი.

ასე აჯობებს დამიჯერე,

ვიყოთ გაყრილნი.

მხოლოდ გახსოვდეს

ჩვენი გრძნიბა,

არ წაიშლება,

არ ცაიღვენთავს არ ჩადნება,

არ წაიშლება...

როცა ჩვენ გნატრობთ არ ხარ.

ჩვენ კი არ ვიცით

სად ხარ.

და შენსკენ გამოწვდილი,

მეგობრის ხელი,

არ დაგეკარგოს 

იმედით გულში.

ჩვენ ვერასოდეს ვეღარ შევხვდებით,

არა! არ მჯერა,

რომ ასე იქნება

ჩვენ კვლავ გვაქვს იმედი,

ჩვენი სეხვედრის,

და საოცრება ისიც იქნება...

როდესაც მტრულად

გადმოგვხედავენ,

არ შეუსინდეთ მტრები არიან.

ჩვენ ჩვენის გრზნობით,

ვიყოთ მართალნი,სანამ

ამ გულში გვივის,

მეგობრის გრზნობა...

მაგრამ სადა ხარ,

სად დაიკარგე

ეს სიტყვა იყოს უკანასკნელი.

ს.მ.