მგოსნის ლექსები ცეცხლში იწვიან

სტრიქონებს მოსდენს სიტყვის ცრემლები

სულს არსაიდან არვინ უწვდიან

ვერვის უხმობენ ცეცხლში მძევლები

სული მას ამბობს:რა დავაშავე

ასე რომ მიკლავს გულის ცხოვრებას

ნუთუ ცეცხლია აქ დამნაშავე

არვინ არ ფიქრობს მის შეჩერებას

სულის სიმღერა ცეცხლში აერ იწვის

გულს იმედს აძლევს კვლავ აღდგომისა

და ცეცხლთან ერთად ხმები გაისმის

მაღალი ღმერთის თანადგომისა

იწამე დიდად,კვლავ გაიმარჯვებს

დღს უდროობით დამარცხებული

ბნელეთს დასძლევს და გულს მოიმარჯვებს

გზა სიყვარულით განათებული

ლექსი დაიწვა,ბნელი განათდა

ღამის წყვდიადში ფერფლად ქცეული

მისი ყოველი სიტყვა გამართლდა

რაც იყო მასში ღვთით შეღწეული

დღეს დაიღვენთა მგოსნის სიმღერა

სანთლად გადიქცა,ფერი იცვალა

ბნელმა მისი გზა ვერ შეაჩერა

მისი ტკბილი ხმა არ შეიცვალა

მგოსანი დარჩა გულით დამწვარი

მისი სიმღერა ცამ შეიფარა

ბნელი განათდა დიდი მზაკვარი

ცაზე ღრუბლები გადაიყარა

გამოჩნდა გზები გამორჩეული

სიყვარულის და სიხარულისა

გზები სამოთხის ხმით შერჩეული

ყოველისაგან დაფარულისა

აღდგა მგოსანის ძველი სიმღერა

ცეცხლს დააღწია სული ჯვარცმული

და გულმა ერთხმად დღეს დაიჯერა

მისი მეორედ მოსვლა ქართული...

                         ავთანდილ ზერტელი...