***

მე არ გეტყვი, როდის ვაპირებ შენგან გაგცევას,
როდის მომიწევს ჩემოდანების გორიალები,
რადგან არ მიყვარს განშორების წამის აღნიშვნა,
როს მაცილებენ ორკესტრებით, როიალებით,

მე არ გეტყვი როდის მივფრინავ! რატომ? რომელზე?
როდის ცხადდება შორეული ჩემი რეისი,
როდის იწყება შენგან წასვლის რეგისტრაცია,
სად განვიხილე ჩვენი დაშლის შავი ქეისი.

უბრალოდ წავალ, მოგცილედები როგორც ღრუბელი,
რათა დილის მზემ თავის სხივი არ აგაცილოს,
გამთენიისას, ან იქნებ დილით, თუნდაც საღამოს, 
უჩუმრად წავალ... მაგრამ ამას გთხოვ: არ გამაცილო!