ვერსად  წაუხვალ მღვრიე  სიმარტოვეს

და ვიცი სიჩუმე კლანჭებში მომიქცევს,

მე ხომ სიყვარული დროებით მათხოვეს,

უკან დაბრუნება სულ მალე მომიწევს ,

ასე ,რომ გარშემო მოწყენა გროვდება

და ჩემკენ მწუხარე პეპელა  ფარფატებს

მინახავს ყვავილი ყვავილზე თხოვდება,

მაგრამ ეს ქორწილი გაზაფხულს არ ბადებს

დავკარგე ფერების  გარჩევის უნარი ,

რადგან სულ ერთია რაფრად  გათენდება

გულს თითოოროლა შემორჩა სტუმარი

ერთ დროს რომ სუფრასთან განცდებს რომ ატევდა...

ოთახში მუსიკა ხმამაღლა შემოდის ,,

ყვირილით, ხმაურით,ნასვამი კაცივით

სული კი მსგავსია ამოყრილ ჩემოდნის

სულ არეული სამყაროს ნაწილი.

არ ვტირი უბრალოდ ცრემლკები მომდიან

დიდია ეს ჩემი ხმის  დიაპაზონი

ქალებო სარკის წინ მოვაწყოთ ორგია,

გავხდეთ  მახინჯნი და ულამაზონი .

წამით გავიფიქრე მაკდე სადივინ ნუთუ ოდესმე ცოლი მეყოლება

რომელსაც სურნელი ექნება სადილის .

არადა რა მინდა თვითონაც  არვიცი

გაქცევა,ხალხი ,თუ მღვრიე სიმარტოვე ...

ვიდგები შენ წინ და ინდენ ხანს  დაგიცდი ,

სანამ სიყვარული დამრჩება  მარტო მე .

თუ წახვალ ძვირფასო ჩემი სიზმრიდან

ამ ვინმეს  მაგ  კისერს თუ მიატოლებ '

ვიდგები აქ როგორც  მაისის  ქარი და

სურნელი ,სურნელი, სურნელი დატოვე !...

ლექსი : გიორგი ზანგურის