ფიქრით გავხესნი გულის არქივი,

მიმოვიარე მთელი საგულე

ცოდვას ვეძებდი, ცოდვა ვერ ვნახე,

არადა ფეთქავს მთელი საგულე!

ვერ გავარჩიე რაში ვცოდვილობ,

დაღონებულმა თავი დავხარე.

წუთისოფელში კაცი ცოდვილობს!

დამძიმებულმა გულიც დავხარე.

ცრემლით გავხსენი ხელახლა გული,

ცრემლი არ იყო წარღვნის ტოლფასი

და ამოაშრო ვნებამ წუხილი,

და აღარ ისმის მძლავრი ქუხილი!

გრძნობები თოკზე გადაეკიდა,

არ არის სველი, დაღლილა მხოლოდ!

ფიქრია ჩემთან, გადამეკიდა

რა გინდა გოგო, სევდა ვარ მხოლოდ!

ფოთლებს არ აწვიმს, ხმება სიმწვანე

და მრისხანება ცეცხლსაც უკიდებს,

ვეღარ მიშველის ქალის "სიმწვანე",

მკვდარს უკვდავება ვერ ამიკიდებს!

მშვენებავ, ცეცხლო, გამშორდი, წადი!

შენი სურნელი ჩემს გულში ფეთქავს!

შენშია წარღვნაც, მძლავრი ქუხილიც!

არ მინდა ვნება, ჩემში ხარ, ფეთქავ!

                                        მამუკა თეთრაძე