სამყაროს შორიდან რომ ვაკვირდები,

გადაჰქცევიათ ლხინი ღრეობად,

ხეებს გაუშლიათ ლაღად კვირტები

მაგრამ დაკარგა ხალხმა მეობა.

დავრჩით ასპარეზზე მე და კალამი

ჩვენ დავივიწყეთ ტრადიციები,

არ გვემეტება თბილი სალამიც

საფლავს არ შვენის ქართლის იები.

ჩვენ გამოვდივართ ამბიციებით,

მოვუღოთ ბოლო ყველაფერ ამას

შეგვყრია სენი ცხელებ-ციების,

ვეღარ ვერევით ციცაბო აღმართს.