იმ ლამაზ ფერებით ათრობს ყველას ნაზი ყვავილი
ვინც მის გვერდით აივლის და მერე ისევ ჩაივლის,
აღმა-დაღმა დავდივარ და ვეძებ სატრფოს ჩემსას,
ვიპოვი და ამ სიყვარულს გამოვხატავ ლექსად.

ლექსი არის ჩემი ხმალი, ცის კიდემდე აწვდილი
მოვსპობ ბოროტს ჩემსა ქვეყნად მწარე ხელით, გაშლილით
ლექსი არის სიტყვა ჩემი,თვით უფალი მაწვდის რითმებს
ლექსი არის სასწაული, მოვაშორებ მათ ავ ფიქრებს.

მათბობს ჩუმი მზე და მთვარე, ყველაფერი მდუმარებს
მათრობს წვიმის მცერე წვეთიც, ამინდია მქუხარე
ქარი ქრის და სევდა მიპყრობს, ვისურვებდი ჩუმ ღამეს,
წვიმს თოვს ქარი ქრის და არაფერი მდუმარებს.

წვიმისა და სეტყვისაგან დავიცავ მე საქართველოს
არავის დავაჩაგვრინებ, რომ ვერავინ გადათელოს,
საქართველო არის ჩემი მშობლიური მზე და მთვარე
თუ დაიწყო უმალ სეტყვა, ჩვენ ვიბრძოლებთ მთელი ღამე.