’შავ-თეთრ კადრებად გადაიქცა

ცხოვრება ისედაც შავ-თეთრი,

შავ ყუთებში ხალხი შემძვრალა

მე კი ლამისაა ცას მივწვდე ხელით.

უშიშრად ვადგამ შიშველ ფეხებს

ცივ,სისხლიან,დაცვარულ მიწას

და შორს,შორს ვიცქირები

სადაც ცა მელის ხელის მიწვდენით.

მომბეზრდა მწვანე,ლურჯი და მზისფერი,

წითელი და ფორთოხლისფერი

გამიშვით!არ მინდა აქ ყოფნა,

მინდა ცას მივწვდე ხელით!

კუთხეში მიჩქმალულა ცხოვრების

ტანჯული მათხოვრის სული,

ისიც ცდილობდა და ამბობდა:

‘’მე ცას მივწვდები ხელით!’’

მაგრამ რატომღაც არვის სჯეროდა

მისი სიტყვის და ცხარე ცრემლების,

ქუჩაში მარტო ხეტიალობდა და

დაეძებდა ჯინსისფერ ღრუბლებს.’’