ბოქლომში ნიჭი რომ ჩაიკეტა
მე ვერ გამიძლო, ვსვავდი და ვსვავდი!
სახეც გამექცა, მთლად მომიკვეთა,
აღარც გარდაცვლილს მე აღარ ვგავდი!
გამოვიჭერდი ქუჩაში ვინმეს,
ლესელიძეზე ვსვავდი და ვსვავდი!
იქვე, ბუჩქს, შარდით, სკვერში ვაჭკნობდი,
მიწისქვეშა გადასასვლელში ვჯვავდი და ვჯვავდი
და გაკეთებულ ღვინოსა ვგავდი!
ხელი, გაწვდილი!
სმის ფული იყო!
ვიყავ დაცლილი
და წასულიყო...
წასული იყო ცხოვრება!
დიახ, წასული იყო!
წა-სუ-ლი!
ეჰ, იყო;
და მივიცვალე! 
მივიცვალე უაზრობაში!
ნიჭო, სადა ხარ? 
მე მოვიკითხე,
მეგონა ისიც ჩემსავით სვავდა
და წასულიყო! 
ზეაზრობაში?
ისიც, ეჰ, ისიც წასულიყო!
აღარ მაქვს სასმელი,
სხეულში არ ვარ;
აღარ მაქვს სასმელი!
აღარ მაქვს სასმელი!
აღააარ მაქვს სასმელი!!!
მითხარით, რა ვარ?!
ტანჯვა ვარ სურვილით!
ხორციც გამექცა!
გესმიით, ლოთებო, ხორციც გამექცა!!!
აღარც სასვენი ნიშანი
და, გამექცა!
ცხოვრება დამექცა თუ, ჩამომექცა?!
სამარადჟამო წყლულად ჩამექცა!
სადღაა სასმელი?!
ცხოვრება, 
ქეიფი,
"შემოიხედე გენაცვალე"
და ვჭამაჯუობ...
და მივიცვალე?
და მივიცვალე!
დიახ, მე მი-ვი-ცვა-ლე!
აჰა, სხეული; და ხორცი აღარ მაქვს!
მადლის მაგივრად, სულში, ღვინო ჩამექცა;
რა მევალება? 
აღარაფერი!
და მკლავს მეორედ!
და ნიჭი? 
იქვე, ბოქლომში აღარაა ხომ?!
ჩემს განვლილ წლებში,
ნაფლეთ-ნაფლეთ სევდად დაეცა!
მოკვდა?!
აღარაა ხომ?!
ეჰ, ვაი,
ვაი ხომ?!
და სიყვარული?
დამრჩა ღვინის სმის ხომ?!
დამრჩა!
ეჰ!
ვაი!
დამრჩა!
ჰო!