შენი სხეული ისევე მიყვარს,

როგორც მაგ სულის მშვიდი სამოთხე.

შენზე ტვირთი, მე, ისევე მიმაქვს,

როგორც დედის მაქვს, რომ არ დავტოვე.

რომც ახლოს ვიყო მომენატრები

და შორს რასაც ვგრძნობ შენშიც ატყვია.

არც დღეს, არც ღამეს არ ვეკარები!

შენი გული, მე, გულზე მატყვია.

არ ხარ სიშორე, ჩემში მგრძნობელობ

და საქართველო ჩვენი ფესვია

(მადლის წყარო ხომ მით უფრო მეტად!);

ამ სიყვარულით მიმოვცნობელობთ...

განგებულება უფლის ხელშია.

მე, ხელი მთხოვეს, არ ჩამოვართვი!

და შენც გაფანტე ძიებამდელნი.

ახლა კი, საქმით, გული მომართვი,

ეს ვარდებია, თანაც რამდენი?  <3

ახლოც რომ ვიყო მომენატრები,

წამშიც შენ მყოფობ თანამზრახველად,

შენს გულში სხვებს მე მოვეფარები,

მე შენ მიყვარხარ! ვჩნდები სანთელად

და ვიწვი!

და იწვი!

მგზნებარე ცეცხლით

(ეს სულიერი, გულის ცეცხლია)!

ჩემო ძვირფასო, დაიწვას მეხით

რაც კი რამ ვნებაა, რაც ცრუ ცეცხლია.

ჩვენში, სხივების სიძლიერისთვის პასუხისვმგებლობთ

და ერთგულებით დრო შემოიჭამს თავის დროებას;

ჩვენ გვჯერა ვნახავთ ერთმანეთს და სრულად მივენდოთ

ღმერთს!

რომ სიყვარულს სიყვარული კვლავაც მოებას.

                                                               2014წელი

                                                              ანი გიორგაძე