მარტო ვარ მე და

ვტირი მარტივით;

მთვარის იდუმალ სინათლეს

შევყეფ ძაღლივით...

და მაინც ვფიქრობ:

ამ ქვეყანაზე რაა მარტივი?!

მარტი როცა იცრემლება,

მისი ცვარი მეც მეცემა,

მაფხიზლებს და ოცნებები მეცლება;

ქარს და ცვარს ხომ მისტირიან

დაცვენილი ყვავილები;

გულჩვილ ხეებს ვუთანაგრძნობ,

რომ დაკარგეს მახლობლები.

ფრთხილად იყავთ სამყაროში

თუ მადლიან ამ მიწაზე.

დადის ბრძოლის ჯადოქარი

და თუ გინდა გადაურჩე,

იყავ მუდამ ბობოქარი.

ნათელა გორგოშაძე-დუმბაძისა

2016/03/28