ცხოვრებას აზრი დაუკარგია.
მეკი უაზროდ და მაინც ვომობ.
თუ ამ ველებზე მხოლოდ დარდია
რა გესაქმება ტრამალზე ლომო!

ცხრა მთას იქიდან გადმოფრენილი,
თოლიებისგან რასელით მთებო?
საწნახელიდან გამოწურული,
ტკბილი ბადაგის სუნო და გემო.

შენ ქვესკნელიდან ამოფრენილო.
კავკასიონო ქათიბით თავზე,
სხვაგან აბა სად გაუწირიათ
სული და გული წმინდანებს ამდენს?

შენი შემყურე სევდას ვერ ვმალავ.
მოწამეთ სისხლით შეშვრილო მტკვარო.
მე ვერ გიყურებ თვალებცრემლიანს,
შვილდაკარგულო ქართველო ქალო...

ალაზნის ველზე გადავივაკებ
და მე არამაქვს უფლება იმის.
წინაპრის სისხლით შესვრილ მიწაზე
როგორ გავბედავ სიხარულს ღიმილს.

გამახსენდება ტკბილი ბავშვობა,
დედის კალთა და ფიცრულის ერდო.
ამ სამოთხეში თუ გაგვაჩინე.
მაშინ რას გვტანჯავ რას გვერჩი ღმერთო?

ცხოვრებას აზრი დაუკარგია
მეკი უაზროდ და მაინც ვომობ.
თუ ამ ტრამალზე მხოლოდ დარდია
რა დაგკარგვია ტრამალზე ლომო....

ა. კვირიკაშვილი