მე შენზე ვფიქრობ, როდესაც მზე კამკამა ზღვიდან მინათებს არეს.

მე შენზე ვფიქრობ, როცა წყარო, როლივით წმინდა, შეჰხარის მთვარეს.

სულ თვალწინ მყავხარ, როცა მტვერით აავსებს ქარი ქუჩის ნარვალებს,

როს ღრმა ღამეში მიმავალი უმწეო მგზავრი თრთის და კანკალებს.

მე მაშინ გისმენ, როცა ზვირთი ქუხს შიშის მგვრელად დაუდგრომელი,

სმენადქცეული მივისწრაფვი დაფენილ ველად, როს დუმს ყოველი.

მაინც ახლო ხარ, რაგინდ იყო შორეულ მხარეს, გიცქერი, გხედავ.

მზე ჩადის, მალე ცას მთიები ააელვარებს, აქ იყო, ნეტავ!

იოჰან ვოლფგანგ გოეთე