თითქოს შორიდან მწუხრი მოაქვს დღიანს ქარიანს,
ყველა მოთმენით ელოდება პილატეს მოსვლას,
ოდნავ დარცხვენით პეტრე წმინდავს ცრემლებს მარიამს,
ქრისტე ჩურჩულით ღმერთს უგზავნის მხურვალე ლოცვას.

აქ დასასჯელად უძებნიან მესიას საბაბს,
სანახაობას დაეძებენ, კლავენ ვინც უნდათ,
იქ კი განგება ხეზე აქსოვს თოკების თასმას,
რომ განაჩენი აღუსრულონ მალე იუდას.

სხეულს მოგლიჯა სული სატანამ
და ჩაითრია თავისთან ღრმულში,
ნეტა ვინ იცის მაინც ამჟამად
რა ტკივილია იუდას გულში?!

ძირს დანარცხებულ, ამ უმწეო სულს
წინ შეეგება ეშმაკი ტაშით..
"- ძალზედ მიხარებამ ამ ცარიელ გულს" –
სინანულიც კი შეეტყო ხმაში.

"- ყველამ შეხედეთ რისთვის იქცა ბნელეთის შვილად,
ფული არჩია ქრისტეს მცნებას, ოქრო და ვერცხლი,
სული გაჰყიდა უნამუსოდ და ჩემს გზას მიჰყვა..
მე დავამთავრე, აჰა იუდა შენს სიტყვას ველით. "

"ნუ ცინიკოსობ, ნუ აქეზებ მონებს ლუციფერ,
შენც კარგად იცი რისთვისა ვარ მოსული აქა,
ნუ შეუბყრიხარ დიდების ხმას, მცდარ გზას უმიზნებ,
მშვენივრად ხვდები რაში ვცვალე სამოთხე და ცა..

მე ჩვენი მხსნელის საყვარელი მოწაფე ვიყავ,
და მისი სულის, მისი გონის ყოველ კუნჭულს ვცნობ..
ამ ყველაფრისთვის გინდ მაწამოთ, რაც გინდა მიქნათ
მე მაინც ვიტყვი იმ ყველაფერს რასაც გულში ვგრძნობ.

მე ის გავყიდე არა სიმდიდრისა და ფულისათვის
არამედ მისთვის რაც უკვე ზევით ნათქვამი იქნა..
ის მენდობოდა და ლოცულობდა ჩემს სულისათვის,
რომ ამეხდინა დიდებული, მე ღმერთის სიტყვა..

და ასეც მოხდა ჩემი დასმენით,
იესომ სისხლით უშველა ამ ხალხს,
თუმცა სატანის შვილი გავხდები,
ქრისტე ხომ ხედავს ჩემს საქციელს კარგს..

მე დიდი მსხვერპლი გავიღე მისთვის,
და ამ დახრუკულს სულსაც მას ვუძღვნი..
თუმცა მინდოდა, აღდგომის დღისთვის
დაპირებისებრ ჩამეკრა გულში..

არ გესწავლება ლუციფერ, ჩემო,
შენ უფრო მეტი გაიღე ღვთისთვის,
რომ შექმნილიყო სამყარო ქვემოთ
შენი თავიც კი შესწირე მისთვის..

შენით ისწავლა არჩევანი ხალხისა ამ ბრბომ,
და ეს სამყაროც შენით გახდა მწარე გამოცდა,
შენ ამ სოფელის უნატიფეს სხივებსაც ახშობ,
ცდილობ რომ უფრო მიაჯაჭვო საღვთო სალოცავს..

ახლა, ის დროა, ის ითვლება წმინდათა კაცად,
ვინც კი ორივეს ჩაგვაფურთხებს ძლიერად სულში,
თუმცა გახსოვდეს რომ ჩვენც გვიცნობენ იქ, ზემოთ, კარგად
და ამიტომაც ნუ დაგრჩება ნაღველი გულში.. "

იუდა მორჩა თავის ბრნულ სიტყვას,
სატანა თითქოს გაქვავდა სკამზე..
ცხელი წვეთი რომ დაეცა მიწას,
სულყველას თვალი ეჭირა მასზე..

"- რთულია" - მოუტრიალდა ყველას იუდა..
"სატანა მწვავე გრძნობებში იწვის,
უგულობაზე ცოტა იცრუა,
ხომ ხედავთ, ზოგჯერ ეშმაკიც ტირის..