თუ მეტყვი რა არის ცხოვრება,
თუ მეტყვი დღე რატომ აღამებს,
ბავშვობა ასე რად გვშორდება,
სიბერე რად გვიჭერს არტახებს.
ხეებს რატომ სცვივათ ფოთლები,
წლები ფიქრს რატომ რთავს შავ-თეთრად,
სადღაც სიმარტივეც დავკარგეთ,
სადღაც მწუხარებაც ატირდა.
რატომ ვერ ვიქნებით ნორჩები,
წასვლის უკანასკნელ წამამდე,
ზოგჯერ ისე სწრაფად მოვრჩებით,
თავი კი გვგონია შუა გზაზე.
მითხარ სიყვარული რა არის,
სიტყვით თუ ვერ მეტყვი ჟესტებით,
გუშინ რა ფერადნი ვჩანდით და
დღეს უკვე დავდივართ თეთრები.
რატომ არ ვაფასებთ სიცოცხლეს,
საკუთართან ერთად სხვისასაც,
განა რა პირობით გვიბოძეს,
რა პირით წარვსდგებით იმასთან.
გული მონატრებით ხმაურობს,
თითქოს ცხენისწყალს გავს ზვირთებით,
თითქოს არითმია მაწუხებს,
არადა შტორმია-ვინთქები.
რატომ ვერიდებით სიკეთეს,
როგორ ვაპარტახებთ ალიონს,
ის, შხამს ვენებიდან იკეთებს,
ამან წყალით უნდა დალიოს.
რამდენ საიდუმლოს ინახავ,
არცერთ გულის ნადებს არ მანდობ,
არ გსურს პასუხებით არიო,
ჩემი " დაწყობილი" სამყარო.

                     27.11.13. 23:05

                   სოფია ცაგარეიშვილი

             (სიცოცხლით სავსე სოფია <3 )