გაზაფხულის თვალები აქვს გოგონას,
იმ თვალებში ხევსურეთის კესანე,
მის სხეულზე ვარსკვლავები მოგორავს,
მოგორავს და სილამაზეს თესავენ.
ჰყვარებია გოგოს ნისლთა სითეთრე,
ღმერთო რა ვქნა,ან რა გზებით ვიარო,
თითები ხომ, რომ შეეძლოთ მისწერდნენ,
-ანგელოზთა,ანგელოზი გქვიანო.
ჰყვარებია გზები ჩემი სოფელის,
ბარისახო...(სუნთქვა აღარ მყოფნიდა),
არ ვიქნები ღმერთო მიწად მყოფელი,
თუ ეს გოგო ჩემს თვალებთან მოვიდა.
არ მხიბლავსო,ამ ქალაქის ქუჩები,
ჩავწვდი ღმერთო,იმ თვალებმა რა ნახა,
ღმერთო !
ღმერთო !
ღმერთო !
მისი ტუჩები,
დეკემბრებით გათოშილი მანახა.
არ სურს ახლა,სიცივეზე რამის თქმა,
წამწამები... ამოშლილი ქარები,
რა ვიფიქრო,ღმერთო,რა ვთქვა,რა გითხრა,
დამილოცე გაზაფხულის თვალები.

თემო არაბული