არა, მთვარე ზამბახი არ არის.

მთვარე მთვარეა... ცუდი ან კარგი მთვარე არ არსებობს, ის ისეთია როგორიც არის.

ეჰ, პანჩოს რა ვუთხარი თორემ ხომ არ გადავიღებდი ამ ფოტოს და არ დავიწყებდი ამ ბოდიალს? მაგრამ რაც სახლში მოვედი მას მერე ჩამჩხავის - ცაში ახედეო. აჰა, მეც ავხედე და დავინახე მთვარე.

ეეე რამოდენა მთვარე ამოსულა... არადა დიდი არ არის, პატარაა და ღრუბლებს ისე უსხლტება ხელიდან თითქოს უნდა უფრო მეტად გაანათოს, უფრო მეტი დაინახოსო ქვეყნიერების ავან-ჩავანიო... რამდენ ჩემნაირს უყურებს ახლა ზემოდან და დასცინის - ვაი შენს ჭკუას მეტი საქმე რომ არ გაქვს ფოტოებს მიღებ და ტექსტებს მიძღვნიო...

ალბათ უხსოვარ დროში რომ დავბადებულიყავი მეც მთვარის ღმერთს ვეთაყვანებოდი. მეტწილად საზარელია, ცივი, უგულო... განსაკუთრებით ახლა, გვიანი შემოდგომის მიწურულს...

ოხ როგორი ცივი ხარ, ტკივილით გაყინულ გულს რომ ვეღარ გაათბობ!

გზები მაინც გამინათოს, მაგრამ არა - არ უნდა და არ მინათებს...

ეჰ, რა ვქნა რომ მე მაინც მინდა ხელი ჩაგკიდო და გითხრა - წამო მთვარე და ვიაროთ...

თუმცა მე რა მესაქმება თქვენს შორის, როცა მხოლოდ თქვენ ორნი ხართ ქვეყანაზე...

მოკლედ, ძალიან შემაციე, დამაფიქრე, დამასევდიანე და ამატირე...

მაინც ყველაფერი პანჩოს ბრალია... 100 წლის შემდეგ რა იქნება ნეტავ რა იცის?!

წავალ ახლა და მერე გუგუნიც მოვიტანო იქნებ...

ცუდი ბიჭი ვარ, მოუსვენარი - მე სიყვარულის გიჟი ვარ!