სრულ ხალხმრავლობაში ჩემი სული მაინც სიმარტოვეს განიცდის.. თითქოს  ეს გაღიზიანება და უმადურობა არასდროს დამთავრდება.. თითქოს ეს გარიყულობა და თავგანწირვა ჩემი მხრიდან ასევე ღიმილით შემორიგებული გარემო დამცინავი მზერით მაინც არასდროს დამთავრდება... თითქოს მე ვარ და ისინი არიან თითქოს შენ ხარ და თითქოს  მე .. თითქოს მე გავააჩინე ეს ბზარი და არაასრდორ არ ამოივსება.. თითქოს ეს ტირიილი, გული შეკუმშული მდგომარეობა არასდროს დამთავრდება... გადავიღალე...შენ და მე ცალკ-ცალკე.... მე და შენ და შენ და ისინი ერთად... ჩემგან შორს ჩემს გულში...