მან, რომელმაც არარასგან შექმნა ყოველი; მან, რომელმაც პლანეტები განალაგა ცის კაბადონზე, გალაქტიკები და სამყაროები მწყობრ წესრიგში, ჰარმონიაში მოაქცია; მან, რომელმაც დროს მისცა დასაბამი და დროის არსებობამდე, თვითონ არსებობდა; მან, რომელიც თავად გარშემოუწერელი იყო სივრცე შექმნა და უსხეულომ, სივრცეში მატერია; მან, რომელმაც „შექმნა ანგელოზნი მისნი სულად და მსახურნი მისნი ალად ცეცხლისად“, ერთ დღესაც, („უკანასკნელთა დღეთა“) მოინდომა თავად გამხდარიყო შესაქმის ნაწილი - განხორციელებულიყო. და ამ თვალ-გონებამიუწვდომელი შესაქმიდან ამოარჩია ერთი მემილიარდედი პლანეტა, იმ პლანეტაზე მცხოვრებ შესაქმის გვირგვინებს შორის ერთი პატარა გოგონა. მასთან ანგელოზი გაგზავნა სასიხარულო ამბის სათქმელად, რომ ღმერთმა მოინდომა განკაცება და ამავდროულად, ნებართვის მისაღებად - თანახმა იყო თუ არა, ეს პატარა გოგონა გამხდარიყო დედამისი - დედა უფლისა! ჰო, ღმერთმა ადამიანისგან ნებართვა ითხოვა და როდესაც მარიამი დასთანხმდა „აჰა მჴევალი უფლისაჲ; მეყავნ მე სიტყჳსაებრ შენისა!“ სამყაროში შემოვიდა შემოქმედი.

      დღეს ხარების დღეა. უცნაური და უთქმელი, უფლის უფლებათა და უკიდეგანო სიყვარულის დღე, „რამეთუ ესრეთ შეიყუარა ღმერთმან სოფელი ესე, ვითარმედ ძეცა თჳსი მხოლოდ-შობილი მოსცა მას, რაჲთა ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა წარწყმდეს, არამედ აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ. (იოანე, 3. 16)“

      გილოცავთ ხარებას!