ჩემი ლექსი ხარ. სხვანაირი რითმებით. ღრმა სტრიქონებით. ჩემი ხმაურიანი წვიმა ხარ. ზაფხულის წვიმა , რომლის თითოეულ წვეთს ვგრძნობ, როდესაც ჩემს სხეულზე დაცურავს და რომელიც მათბობს, მიუხედავადც იმისა, რომ ერთიანად სველი ვარ. ჩემი ნახატი ხარ. სხვანაირი ფერებით შექმნილი. ჩემი ცა ხარ. რომელიც საწყისია წვიმის, ფანტელების. ნაზი თითები ხარ, თბილი თითები. ჩემი საღი ფიქრები ხარ. ჩემი თბილი საბანი ხარ. განმარტოვებული სახლი ხარ, რომელშიც მყუდროებას ვგრძნობ. მუსიკა ხარ, სხვანაირი აკორდებით, რითმებით. ჩემი წიგნი ხარ, სხვანაირი ყდით, ფურცლებით და სხვა აზრით... ჩემი შეშლილი ხარ, რომელთან ერთად იქმნება ჩვენი ერთობლივი შეშლილობა. ტკბილი მოგონებებივით დაუვიწყარი ხარ. განთიადი ხარ, სუფთა ჰაერით. ჩემი ღამე ხარ, წვიმიანი ღამე, რომელიც მიქმნის განწყობას, რომ შევქმნა. ჩემი მტრედი ხარ, თეთრი, დაღლილი ფრთებით, რომელიც ჩემთან მოდის სხვებზე განაწყენებული და ფრთებს შლის, მხოლოდ ჩემში. ჩემი სიშიშვლე ხარ. ჩემი სრულყოფილი ქმნილება ხარ. ჩემი ღრმა გრძნობები ხარ, ჩემეული გრძნობები, რომელიც ჩემეულ სამყაროს ქმნის... !