გაიღიმე, კიდევ ერთხელ გაუღიმე დაბღვერილ არემარეს, მერე რა რომ წვიმს ეს ხომ ცრემლია წვიმად მოსული ჩვენთან, გინახავს შენ ატმის ყვავილი, მიუსაფარი, ნიავი რომ აქანებს და მაინც მაგრადაა ჩაფრენილი ტოოტს?? უყვარს ატმის ყვავილსაც უყვარს ტირილი, მიწასაც უყვარს, თითქოს ნუგეშია მისთვის მხოლოდ ცას არ უყვარს ტირილი ურჩევია მზის ჩასვლისას ხატოს... ხატოს ფერებით გატაცებით შეუჩერებლივ, მაგრამ ატირებენ ცას... არ აცლიან ხატვას... იცი მეც მიყვარს წვიმა მგონია რომ, როდესაც წვიმს რაღაც ახალი იწყება თითქოს ის ძველი ქრება და ცის ცრემლები ჩაიტანს ღრმად... შორს... იცი როგორ მიყვარს მინის შუშაზე არეკლილი წვეთები შიგნით შემოსვლას რომ ლამობენ შენში დაბუდებას, დასადგურებას, მე მიყვარხართ წვიმის წვეთებო გაჯღენთილებო სევდით და დარდით, მე მიყვარხართ ისე მალულად გულის სიღრმეში ჩემი ხარ ჩემი !შემოღწეულო და დამკვიდრებულო...